H.Y.D.R.Y. Club&Bar

---

---

ZATRUDNIENI:
• wolne
• wolne
• wolne
• wolne

Było zdecydowanie za wcześnie, żeby iść na kluby. Każdy porządny imprezowicz wie, że pierwsze godziny po otwarciu nie nadają się do zabawy - jedynie do zajmowania miejsc, jeśli planuje się większe spotkanie. A jednak Finta był tu już teraz, kilka minut po otwarciu, co więcej - wcale nie chciał zaklepać stolika. Wszystko dlatego, że tym razem nie przyszedł się napić. Tym razem przylazł wiedziony zapachem szmalu. Może i uczelnia zapewniała mu pokrycie potrzeb życiowych - spanie i jedzenie - ale co to za życie, jeśli studenta nie stać na alkohol? H.Y.D.R.Y. CLUB miał jeszcze tę zaletę, że jako pracownikowi może przysługiwałoby mu coś od czasu do czasu w gratisie. Albo przynajmniej w zniżce.
Nie teleportował się bezpośrednio do środka, bo chciał zrobić wrażenie odpowiedzialnego i dobrze wychowanego człowieka (pozostawało żywić nadzieję, że pracownicy nie pamiętają jego co gorszych wybryków). Przeniósł się przed drzwi. Poprawił kołnierz, wytrzepał pył z rękawów (trzeba było mieć taki odruch, jak się wszędzie pchało ręce) i poprawił krawat. Zapomniał za to zdjąć ochronne gogle. Wkroczył do środka sprężystym krokiem, przeszedł przez parkiet i dotarł do baru. Położył rękę na blacie i uśmiechnął się szeroko. W ostatniej chwili powstrzymał się od wypowiedzenia "Whomping Willow i dwa razy Demintor". Zamiast tego jakimś cudem powiedział to, co powinien.
- Ww... Dzień dobry, przyszedłem w sprawie pracy. - Dopiero teraz przypomniał sobie, że nie zdjął gogli ochronnych. Szybko poprawił swój błąd, nasuwając je na czoło. - Obiło mi się o uszy, że poszukujecie pracownika. Akurat tak świetnie się złożyło, że jestem gotowy nim zostać.

- Tak jest - odpowiedział dziarsko na tekst o piciu w pracy. Lubił galeony, a galeony nie lubiły łamania zasad w miejscu zatrudnienia, dlatego nauczył się ich nie łamać... Albo łamać bardzo, bardzo dyskretnie.
Finta wyszczerzył się równie szeroko co mężczyzna (choć nie tak oślepiająco), ale dopiero, kiedy zauważył Matilde. Już myśląc o sobie jako o pracowniku tego miejsca wiedział, że będzie właściwą osobą na właściwym miejscu. Teraz, kiedy miał za zadanie obsłużyć dziewczynę, nawet nie przeszło mu przez głowę, że to test na to, czy nadaje się na pracownika. Wczuł się w rolę. Był w tym w końcu dobry.
- Finta. - Uścisnął drobną dłoń. - Świetnie! - Zareagował na pomysł zamiany miejscami. - Czy ja pracowałem? Właściwe pytanie brzmi: czego jeszcze nie robiłem? - Zgrabnie, ale nie aż tak, jak nowa koleżanka, przeszedł przez blat, gardząc bramką. Stanął z drugiej strony i poprawił marynarkę. - Lista jest krótka i jeśli chciałabyś pomóc ją realizować, musiałabyś się pospieszyć. - Poruszył brwiami. Nie mógł się powstrzymać, żeby trochę nie poflirtować. Chociaż, oczywiście, tym razem był to bardziej żart niż podryw, bo przecież był na rozmowie o pracę. Chociaż, oczywiście, gdyby dziewczyna chciała wyjść na piwo...
Od razu zabrał się za czyszczenie szklanek w myśl zasady, że barman nie powinien stać bezczynnie. Nie zdążył skończyć nawet jednej, na słowa "dzień dobry" od razu podszedł krok bliżej baru. W rękach nie trzymał już nic - nie wiadomo kiedy, ale zdążył wszystko odłożyć na miejsce.
- Dzień dobry! Dla ciebie zawsze się staram. - Puścił jej oko i sięgnął po szejker. - To zajmie tylko chwilę. - Uśmiechnął się i odwrócił do półek z alkoholami. Nie miał pojęcia, co gdzie trzymają, ale postanowił improwizować. Nie dał po sobie poznać, że szuka i się rozgląda - najłatwiej było zlokalizować lód. Nakładał go powoli, przy okazji znajdując wzrokiem odpowiednie jego zdaniem butelki. W sumie nie znał dokładnego przepisu na Ginger Ginny, ale wiedział, jak on smakuje, a przerobił w życiu tyle alkoholu, że to, co robił, powinno smakować dobrze i nawet podobnie do docelowego drinka. Podrzucił szczypce do lodu (widać było, że kiedyś już musiał to robić, ale wyraźnie wyszedł z wprawy; nadrobił to dobrą miną). Wlał sok z pomarańczy, syrop imbirowy. Sięgnął po smakową wódkę. - Może chcesz podwójny wkład? - Zapytał z uśmiechem stojącą przy barze. - Mocniejsza ciągle smakuje bardzo dobrze. Jeśli nie dla ciebie, może dla towarzysza. - Oczy mu błysnęły. - Wiesz, z faceta zawsze więcej wyciągniesz, jak będzie bardziej pijany od ciebie.

- Jeśli padnie, to co to za towarzysz? - Wstrząsnął stworzoną przez siebie mieszankę, wylał połowę do wysokiego naczynia, a do reszty dodał więcej alkoholu i zaczął powtarzać poprzednie czynności. - Wtedy będzie znaczyło, że nie był wart zachodu.
Nie minęło już wiele czasu, zanim postawił przed dziewczyną dwie szklanki. Do każdej wetknął po rurce. Odważnie pokazany dekolt nie umknął jego uwadze - a jakże, nawet wcześniej go widział - ale nie wgapiał się w niego bezczelnie. Tylko odrobinę, dyskretnie i przelotem. Nie był mistrzem kontaktu wzrokowego, ale na pewno nie zachowywał się też jak napalony prostak. No i wyglądało na to, że czuje się wciąż swobodnie.
- A ja - popatrzył nowej koleżance w oczy - zazwyczaj daję z siebie wyciągnąć wszystko, czego chce atrakcyjna kobieta... a może nawet trochę więcej. - W jego oczach pojawił się wesoły błysk. - Zwłaszcza po drinkach z podwojoną mocą.
Na ostatnie pytanie dziewczyny wydał z siebie teatralny jęk. Prawdziwe intencje zdradzało to, że wciąż się uśmiechał.
- O nie...! - Podparł się łokciem na blacie i nachylił się bliżej, żeby zwrócić się do niej konspiracyjnym szeptem. - Lubię ryzyko, zwłaszcza, jeśli jest po co ryzykować. - Poruszył brwiami. - Jeszcze nie wspominałem - studiuję magię eksperymentalną. A w razie czego znam magiczne sztuczki. - Ściszył głos jeszcze bardziej. - Potrafię znikać.
Po czym wyprostował się, a w jego rękach (jak poprzednio - nie wiadomo skąd) znalazła się ścierka i szklanka. Gdyby nie gogle na głowie, wyglądałby prawie profesjonalnie.
- Niech mi pani powie - jak pani ocenia obsługę?
Naprawdę dobrze się bawił.

Wycierał szklankę z wprawą, która objawiała się z chwili na chwilę coraz wyraźniej. Było jasne, że nie mógł kłamać - na pewno pełnił już kiedyś funkcję barmana, a wpojone nawyki wracały mu bardzo szybko.
Poruszył brwiami, kiedy dziewczyna powiedziała mu, że jest odważny. Gogle zjechały mu przez to na oczy, musiał je znowu przesunąć na czoło. Nie uszło jego uwadze, po którą szklankę sięgnęła nowa koleżanka.
- Bardzo praktyczne - powiedział na wyjaśnienie z linią wieku. Faktycznie, dzięki temu łatwo było uniknąć całej masy kłopotów związanej z pałętającymi się po lokalu dzieciakami. Nie, żeby sam nie chodził w takie miejsca, zanim mógł. Nie miał jednak problemu, jaki napotkałby tutaj - wybierał raczej mugolskie miejscówki, tak na wszelki wypadek. Na wypadek takich właśnie rozwiązań.
Uśmiechnął się kolejny raz tego dnia. Twarz nigdy go od tego nie bolała. Uśmiechał się tak często, że był to dla niego bardzo naturalny wyraz.
- Nie wyglądał mi na twojego ojca, ale sama wiesz - nie mnie oceniać, nie?
Wykonał jedno pociągnięcie szmatą po szkle i rzucił młodej znaczące, pełne rozbawienia spojrzenie.
- Nie wiem. A działa?
Z zadowoleniem przyjął szklankę z drinkiem. Dobrze się czuł w roli barmana, ale najlepiej w roli imprezowicza.
- Słodkiego? Matti Kitti. - Odpowiedział bez wahania. - Zamówiłem to draństwo tylko raz. Sama pewnie wiesz - chichoczący mężczyźni nie mogą być atrakcyjni. - Upił łyk swojego drinka. - A w sobotę jestem wolny. - Odpowiedział takim samym ruchem brwi jak dziewczyna. - Rozmiary różnie. Jestem pewien, że już dobrałabyś mi lepiej, niż ja sam. - Marynarkę miał dobraną idealnie, więc mogło być to tylko jedno - kolejna sugestia.

- Może - powtórzył po dziewczynie i napił się drinka. Tak, napój zdecydowanie wyszedł przyzwoity. Był z siebie zadowolony. Podryw też wyszedł przyzwoity, skoro dziewczyna rzucała takimi tekstami...
- Cudownie. Jestem całkiem wolny w weekendy. - Znowu upił łyk i zaśmiał się na wspomnienie o braku konieczności rozbierania się. - Jak to mówią? Żadna praca nie hańbi. - I faktycznie, nie wyglądał, jakby perspektywa rozbieranej pracy szczególnie go płoszyła. - Jeśli mogę, wziąłbym pół etatu. Możliwe, że później będę zmuszony zredukować do ćwiartki, ale na razie jestem cały wasz. - Wyszedł zza baru i w błyskawicznym tempie dopił drinka. - A teraz, skoro i tak nie podpisujemy umowy, muszę... Magicznie zniknąć. Żyję w pośpiechu, wiesz. - Ostatni raz uśmiechnął się promiennie. - Nie mam pytań, wszystko jasne. I dziękuję za drinka. - Ukłonił się lekko. - Do zobaczenia przy następnej okazji, Matilde.
I zniknął z trzaskiem.

[z/t]