Pokój wspólny

To zabawne, ale nikt w życiu nigdy nie nazwał jej koleżanką. Jasne, może zdarzały się pojedyncze osoby, które tak o niej myślały, ale to słowo nie miało nigdy okazji paść. Pewnie dlatego tak dziwne się poczuła, gdy je powiedział. Przestała się śmiać, a jedna z jej brwi powędrowała ku górze zaskoczona tym określeniem. Stała tak przez chwilę, ale jakoś nie miała pomysłu by to skomentować. Chociaż nie. Jedno musiała powiedzieć.
- Nie lubię tego słowa - stwierdziła szczerze.
W tym wypadku nawet strasznie nie lubię.
Przeniosła wzrok gdzieś na bok, znowu powoli zapadając się w swoich rozmyślaniach, gdy nagle jego głos ponownie ściągnął ją na ziemię.
- Hmm? - Gwałtownie wróciła do niego wzrokiem, a po kilku sekundach dotarł do niej wreszcie sens jego słów. Zerknęła w dół na ich ciuchy i niestety musiała mu przyznać rację. Może i było tu cieplej niż na zewnątrz, a jej skóra wyziębiła się do tego stopnia, że już w ogóle dziewczyna przestała zwracać uwagę na swój stan, ale nie powinna zmuszać Remiego do trwania w podobnym, a skoro on pójdzie, to i jej nie wypada tutaj stać.
- Ach tak, racja - przytaknęła mu i po wtuleniu się w niego ostatni raz twarzą, wreszcie go puściła. Od razu zabrała się za przeczesywanie włosów palcami i dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, że zrobiły się rude.
- Ugh - mruknęła, wpatrując się z irytacją w swoją grzywkę i próbując ją zmienić. Ruszyła za Francuzem w stronę wyjścia, cały czas próbując uporać się z włosami. Na szczęście nawet przyglądając się ich końcówkom widziała, co znajduje się przed nią, więc nie ryzykowała wpadnięciem na coś.

[z/t] x2

---

Annabella- dodano 3 PD
Remi - dodano 3 PD

Wciąż nie mógł znaleźć swojej zaślepki, oblazł już wszystkie budynki, które odwiedzał nie tylko dnia dzisiejszego, ale nawet wczoraj! I nic, jak plastik się zapodział – tak go nie było. A nie dość, że musiał jeszcze dzisiaj robić zdjęcia do najnowszego numeru T.R.U.T.N.I.A., to jeszcze dostał niedawno ultra-ważne zadanie od dziekanatu, polegające na ubarwienie nowych broszurek zdjęciami pokoi wspólnych akademików. Zwłaszcza teraz, kiedy akademik pozostał na terenie kampusu tylko jeden, zdjęcia były o wartości złota – na przykład sprzedawane wytęsknionym za domem studentom mieszkającym w Camarilli - którzy po i przed zajęciami muszą drałować albo z centrum miasta, albo przynajmniej spod bramy, jeśli teleportują się najbliżej kampusu, jak się da.
Z jasnych przyczyn bliskości Ichabod jako pierwszy wybrał pokój wspólny w Sabbacie. Przelazł przez blaszany właz i pobłądził kawałeczek parterem, rozgaszczając się w industrialnym wnętrzu, w którym królowało wyszarzałe drewno, półmrok i atmosfera bogatej, ale nie specjalnie przytłaczającej elegancji. Podszedł pod ścianę, przyklęknął na jednym kolanie i z głośnym trzaskiem zrobił trzy zdjęcia pod rząd, z których można by ułożyć półokrągłą panoramę. Od góry uwiecznił fotkę ustawionych w literę ”L” kanap na jasnym dywanie oraz po-bazgranej kredą tablicy, na której niektórzy artyści już zdążyli się podpisać. Zrobił jeszcze jedno zdjęcie od dołu długiemu, wysokiemu stołowi z dziesięciorgiem krzeseł i zbliżenie na ogromny zegar.
Na tym kończąc, zadowolony ostatni raz omiótł spojrzeniem pokój po raz ostatni i ruszył ku drugiemu akademikowi, by zdążyć ze swoimi zadaniami do wieczora.

z/t

---

Dodano 1 PD