Bestiariusz
:: Dział organizacyjny :: Wiadomości ogólne :: ♦ Fabuła
Strona 1 z 1 • Share
Bestiariusz
by Veneficium Nie Lis 06, 2016 12:45 pm
Poniżej prezentujemy Wam spis magicznych stworzeń dostępnych na forum. Ze względu na wygodę zostały one podzielone na cztery kategorie: lądowe, wodne, powietrzne i mityczne. Jak wiadomo - istnienie tych ostatnich nie jest potwierdzone.
Pod każdym zwierzęciem znajduje się skala niebezpieczeństwa przyznana mu przez Ministerstwo Magii:
X - stworzenie nudne, powszechne
XX - stworzenie niegroźne, dające się udomowić,
XXX - stworzenie z którym odpowiedzialny czarodziej powinien dać sobie radę,
XXXX - stworzenie groźne, kontakt z nim wymaga specjalistycznej wiedzy,
XXXXX - znany morderca czarodziejów i mugoli, nie nadaje się do tresury.
Uwaga! Opis stworzeń (zwłaszcza nie występujących w uniwersum wykreowanym przez Rowling) może różnić się od oryginału.
Pod każdym zwierzęciem znajduje się skala niebezpieczeństwa przyznana mu przez Ministerstwo Magii:
X - stworzenie nudne, powszechne
XX - stworzenie niegroźne, dające się udomowić,
XXX - stworzenie z którym odpowiedzialny czarodziej powinien dać sobie radę,
XXXX - stworzenie groźne, kontakt z nim wymaga specjalistycznej wiedzy,
XXXXX - znany morderca czarodziejów i mugoli, nie nadaje się do tresury.
Uwaga! Opis stworzeń (zwłaszcza nie występujących w uniwersum wykreowanym przez Rowling) może różnić się od oryginału.
źródło: harrypotter.wikia.com
Ostatnio zmieniony przez Admin dnia Nie Lis 06, 2016 6:42 pm, w całości zmieniany 1 raz
Veneficium
Re: Bestiariusz
by Veneficium Nie Lis 06, 2016 1:10 pm
STWORZENIA LĄDOWE
ABRAKSAN
- opis:
- Magiczna rasa wielkich, skrzydlatych koni o jasnym umaszczeniu, czerwonych oczach i niebieskich skrzydłach. Abraksany posiadają gęste, długie grzywy i podobno przepadają za alkoholem.
AETONAN
- opis:
- Skrzydlata rasa koni, popularna głównie w Irlandii i Wielkiej Brytanii. Aetonany różnią się od abraksanów umaszczeniem (są kasztanowe i gniade) oraz zdecydowanie mniej bujną grzywą. Ich skrzydła są czarne lub ciemno czerwone.
AKROMANTULA
- opis:
- Ogromny, ośmiooki pająk potrafiący posługiwać się ludzką mową. Są pokryte gęstymi, czarnymi włosami, które bledną wraz z upływem lat, a rozstaw ich nóg sięga nawet do piętnastu stóp. Posiadają szczękoczułki, których używają do spożywania pokarmu. Żywią się głównie mięsem. Uwaga - są groźne i jadowite! Akromantule pochodzą z Borneo, a druga co do wielkości kolonia tych stworzeń znajduje się w Zakazanym Lesie przy Hogwarcie.
BAGNOWYJ
- opis:
- Podobny do wilkołaka, niebezpieczny potwór z głową psa, który żyje głównie na bagnach Luizjany w Stanach Zjednoczonych. Jego sierść jest czasem wykorzystywana jako rdzeń do różdżek.
BAHANKA
- opis:
- Bahanki preferują chłodniejsze klimaty. Często bywają mylone z elfami, chociaż stanowią oddzielny gatunek. Spowodowane jest to tym, że zarówno elf, jak i bahanka, wyglądem przypominają małego człowieczka, jednak ciało tej drugiej pokryte jest futrem (grubymi, czarnymi włosami). Bahanki mają dwie pary rąk i nóg. Posiadają skrzydła, które są podobne do skrzydeł żuka oraz dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów. Uważane są za pasożyty. Zagnieżdżają się m.in. w zasłonach. Bahanki wydają charakterystyczne brzęczenie i składają do pięciuset czarnych jaj na raz, które następnie zakopują. Młode wykluwają się po upływie od dwóch do trzech tygodni. Żeby je unieszkodliwić wystarczyło spryskać je Bahanocydem, który je paraliżuje. Usuwanie bahanek nazywa się "dehabanacją".
BAKHTAK
- opis:
- Wywodzące się z Persji stworzenia podobne do goblinów, które swoje ofiary atakują podczas snu. Bakhtak siada na piersiach upatrzonego przez siebie nieszczęśnika i wypełnia jego sny przerażającymi koszmarami, które mają doprowadzić go do śmierci. Jeśli jednak ofiara przebudzi się i ujrzy bakhtaka, stworzenie natychmiast znika, pozostawiając człowieka w stanie paraliżu sennego. Bakhtak pojawia się co noc, póki nie uda mu się doprowadzić nieszczęśnika do śmierci. Jedynym znanym sposobem na pozbycie się go jest okadzenie pomieszczenia dymem z mieszanki białej szałwi, lubczyku, stokrotek i lawendy, chociaż podobno skutkuje też spanie w wianku z mleczy. Warto też pamiętać, że bakhtak wybiera osobę, nie pomieszczenie.
BAZYLISZEK
- opis:
- Bazyliszek jest ogromnym, osiągającym do kilkudziesięciu metrów długości, wężem. Jego skórę pokrywają gadzie łuski o brudnej, szmaragdowozielonej barwie. Ma trójkątną głowę oraz jasne, żółtozielone oczy, a jego szczęki są wyposażone w długie, ostre zęby. Samce bazyliszków, mają dodatkowo charakterystyczny, szkarłatny grzebień na grzbiecie. Bazyliszek posiada narośl na głowie, przypominającą koronę, skąd pochodzi jego przydomek - „Król Węży”. Jego nazwa pochodzi od słowa basiliskos, oznaczającego „mały król”. Szkielet bazyliszka posiada inną czaszkę niż wąż., wyglądem przypominającą bardziej czaszkę dinozaura i jest ona dość lekka jak na swój rozmiar. Zęby węża skierowane ku przełykowi, pozwalają schwytać ofiarę, która nie może uciec z uścisku szczęk. Bazyliszki odżywiają się gryzoniami, ptakami, gadami, ssakami, rybami (w razie głodu także ludźmi). Prościej mówiąc - wszelką zwierzyną. Bazyliszek jest śmiertelnie jadowity i zabija samym spojrzeniem - osoba, która spojrzy bazyliszkowi prosto w oczy, umiera. Jeśli jednak ofiara spojrzy w oczy węża, lecz nie bezpośrednio, zostaje spetryfikowana, czyli "zamrożona" we własnym ciele. Pomóc takiej ofierze może jedynie wywar z mandragor. Prawdopodobnie "Król Węży" rodzi się z kurzego jajka podłożonego ropusze lub z jaja koguta co 100 lat. Jego jedyną słabością jest pianie koguta, a jedynym antidotum na jad bazyliszka są łzy feniksa.
BUCHOROŻEC
- opis:
- Duże i silne zwierzę występujące w Afryce. Osiąga masę jednej tony. Z dużej odległości bywa mylony z nosorożcem. Jego gruba skóra potrafi odbić większość zaklęć i uroków. Na nosie ma gruby róg, w którym znajduje się niebezpieczny, wybuchowy płyn. Róg ten potrafi przebić nawet metal. Buchorożec nie atakuje, jeśli nie jest prowokowany, ale gdy zacznie szarżować rezultaty bywają... wybuchowe. Podobnie jak większość dużych ssaków, buchorożce walczą o samice. Z tego powodu ich populacja nie jest duża, gdyż walczące samce często doprowadzają się do eksplozji. Samica w jednym miocie rodzi tylko jedno młode.
BŁOTORYJ
- opis:
- Niewielkie stworzenie przypominające brązowego aligatora, występujące na terenach podmokłych w Europie i obu Amerykach. Gdy pozostaje w bezruchu, wyglądem przypomina kłodę. Posiada płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby. Jego głównym pożywieniem są małe ssaki, ale zdarza się, że atakuje nogi pieszych, którzy przechodzą przez bagno. Do największych przysmaków błotoryja, należą mandragory. Często zdarza się, że hodowcy mandragor wyrywając nać, znajdują na jej końcu resztki tego, co kiedyś było płaczącą bulwą, a stało się łupem błotoryja.
BOGIN
- opis:
- Zjawa, która przybiera postać tego, czego najbardziej boi się osoba stojąca przed nią. Mając przed sobą bogina najlepiej jest nie stać w pojedynkę, w ten sposób można zmylić zjawę, gdyż przed stojąca przed nią większą liczbą osób stałaby się niezdecydowana, co do formy w jaką ma się zmienić. Nikt nie wie, tak naprawdę jak wygląda nieprzemieniony bogin, wtedy gdy jest sam, ponieważ gdy tylko się napotka czarodzieja, to od razu się zmienia. Bogin nie posiada takiej samej magicznej siły, jaką posiada to, co odzwierciedla. W sytuacji, gdy czarownica lub czarodziej posiada wiele lęków, bogin przekształca się przypadkowo. Boginy uwielbiają ciemne, zamknięte pomieszczenia tj. szafy, biurka, komody czy też miejsca pod łóżkami. Urok, którym można zwalczyć bogina to Riddikulus - zaklęcie wymagające odpornego umysłu i dobrej koncentracji. Należy wyzbyć się też strachu oraz skoncentrować na czymś, co sprawia, że bogin wygląda zabawnie.
CENTAUR
- opis:
- Rozumne istoty będące pół końmi (od pasa w dół) i pół ludźmi (tors i głowa). Centaury są waleczne i mają swój honor. Każdą udzieloną ludziom pomoc uważają za "usługiwanie ludziom". Pracę u ludzi i przekazywanie ich sekretów uważają za zdradę. Bardzo łatwo je obrazić, gdyż są wrażliwe. Charakteryzują się tajemniczością oraz w pewnym stopniu ignorowaniem świata innego niż ten, w którym same żyją. Żyją w stadach na zalesionych terenach. Przepowiadają przyszłość dzięki czytaniu z gwiazd, płomieni lub dymu.
CHIMERA
- opis:
- Potwór o głowie lwa, tułowiu kozy i ogonie węża. Jest bardzo krwiożercza i niebezpieczna. Historia zna tylko jeden przypadek zabicia chimery - dokonał tego młody czarodziej dosiadający Pegaza. Czarodziej ten miał jednak pecha, gdyż spadł ze swojego wierzchowca i zginął na miejscu. Jaja chimery należą do towarów niewymienialnych klasy A.
CHOROBOTEK
- opis:
- Stworzenie, wyglądem przypominające mięsistego, różowego grzyba porośniętego rzadką, sztywną szczeciną. Wywodzi się ze Skandynawii, ale obecnie spotykany jest w całej północnej Europie. Bardzo szybko się rozmnaża, w kilka dni potrafi pokryć średnich rozmiarów ogród. W poszukiwaniu swoich ulubionych dżdżownic, wciska w ziemię muskularne macki. Chorbotek jest ulubionym przysmakiem gnomów ogrodowych. Sok z chorbotka jest jednym ze składników wykorzystywanym do produkcji eliksirów.
CHROPIANEK
- opis:
- Pasożyt, osiągający rozmiary do 20 cali. Wyglądem przypomina kraba z dużymi kłami. Chropianki lubią magię i często atakują magiczne stworzenia, takie jak psidwak, czy lelek wróżebnik. Chropianki mogą stać się zmorą każdego domu, gdyż obiektem ich żeru często stają się różdżki, z których wygryzają magiczny rdzeń oraz kociołki z zaschniętym eliksirem. Mugole także padają ofiarami chropianków, gdyż atakują one urządzenia elektryczne. To właśnie chropianki są sprawcą awarii wielu mugolskich przedmiotów elektrycznych. Na rynku dostępne jest wiele środków pozwalających na zwalczenie chropianków. Jeśli jednak inwazja tych stworzeń jest zbyt duża, konieczna może okazać się interwencja Sekcji Szkodników Departamentu Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami.
CLURICHAUN
- opis:
- Pochodzące z Irlandii skrzaty są dalekimi krewnymi bardziej znanych lepkornusów. To wiecznie pijane, małe stworzenia, które ukrywają się w beczkach z winem i wypijają ich zawartość. Wprowadzają też niezły zamęt na farmach, jeżdżąc na oklep na kozach czy innych zwierzętach gospodarskich. Lepkornusy wypierają się ich z powodu wstydu, jaki clurichauny sprowadzają na całą rasę skrzatów.
CURUPIRA
- opis:
- Curupiras to rudowłose karły mieszkające w lasach Brazylii. Curupiras ochraniają wszystkie magiczne stworzenia, jeżeli myślą, że mogą one być poszkodowane przez ludzi. Stopy Curupiry są wygięte w tył w stosunku do ich ciał - ma to na celu zmylenie ewentualnych tropiących ich myśliwych.
CZERWONY KAPTUREK
- opis:
- Karłowate stworzenie, spotykane najczęściej w północnej Europie. Żyje w miejscach, w których została przelana ludzka krew. Z tego powodu najczęściej kopie jamy na dawnych polach bitewnych. Czerwone Kapturki mogą zostać odpędzone przy pomocy prostych zaklęć i uroków, a także eliksirem upiększającym. Stanowią jednak poważne niebezpieczeństwo dla samotnych mugoli, którzy po ciemku wyprawią się we wspomniane wcześniej miejsca. Czerwone Kapturki są uzbrojone w pałki i próbują zatłuc nimi swoją ofiarę na śmierć. Są mniej niebezpieczne w czasie godów, kiedy skupiają się bardziej na walkach między sobą niż obrony terytorium. Wyglądem upodabniają się do Goblinów. Osiągają wysokość ok. 3-4 stóp z czerwonymi oczami i długi, ostrymi palcami.
DEMIMOZ
- opis:
- Stworzenie występujące na Dalekim Wschodzie. Wyglądem przypomina Szympansa o dużych, czarnych oczach. Całe ciało demimoza pokryte jest delikatnymi, srebrzystymi włoskami. Bardzo trudno jest go spotkać, gdyż w obliczu zagrożenia potrafi stać się niewidzialny. Jest roślinożerny. Z włosów demimozów przędzie się peleryny-niewidki. Jednak z powodu ich nietypowego mechanizmu obronnego, potrafią je wytropić tylko specjalnie przeszkoleni czarodzieje.
DIRIKRAK
- opis:
- Osiągający wysokość metra ptak o pulchnym wyglądzie i dużym dziobie. Jest nielotem. Naturalnie żyje na wyspie Mauritius. Jego sposób uciekania przed zagrożeniem przypomina feniksa: dirikrak znika wśród kłębowiska piór i pojawia się w zupełnie innym miejscu. Mugole także znają dirikraka, ale pod nazwą dodo. Uważają, że ptak wyginął w drugiej połowie XVII wieku z powodu częstych polowań i nieprzystosowania się do zmiennych warunków środowiska. Nie mają jednak pojęcia o tym, że dirikrak potrafi znikać, stąd ich błędne przypuszczenia. Dzięki temu mugole uświadomili sobie, że nadmierne polowanie na zwierzęta jest niebezpieczne dla środowiska, a Międzynarodowa Konfederacja Czarodziejów uznała, że lepiej nie informować ich o tym, że dirikrak nie jest gatunkiem wymarłym.
DWUROŻEC
- opis:
- Niebezpieczne, podobne do krowy stworzenie z dwoma rogami. Rogi zrzuca raz na rok, są one zbierane przez czarodziejów ze względu na magiczne zdolności. Sproszkowany róg dwurożca jest jednym z podstawowych składników Eliksiru Wielosokowego.
ERKLING
- opis:
- Występuje w Schwarzwaldzie w Niemczech. Ma trzy stopy wzrostu. Wydaje z siebie piskliwy chichot, którym próbuje odciągnąć dzieci od opiekunów, aby je następnie zjeść. Dzieci to nie jedyne pożywienie erklingów. Zjadają one również małe leśne kręgowce. Stworzenia te nie są odporne na zaklęcia, więc w przypadku zagrożenia można rzucić jakiekolwiek zaklęcie, które może pomóc w pozbyciu się erklinga. Niemieckie Ministerstwo Magii wprowadziło ścisły nadzór nad populacją erklingów, dzięki czemu znacznie spadła ilość zabójstw dokonywana na dzieciach. Erklingi lubią grać na flecie i strzelać z wymyślonej przez siebie rurki ślinowej.
GARBORÓG
- opis:
- Duże, szaro − fioletowe zwierzę z garbem na grzbiecie i dwoma ostrymi rogami. Występuje w górzystych regionach Europy. Garborogi są bardzo agresywne. Czasami można spotkać górskiego trolla jadącego wierzchem na garborogu, ale jeszcze częściej widuje się trolle pokryte ranami i bliznami po ataku tego zwierzęcia. Sproszkowany róg garboroga jest składnikiem wielu eliksirów, ale jest on bardzo drogi z powodu trudności, na jakie napotyka się przy próbie jego zdobycia. Jedną z przyczyn tej sytuacji jest fakt, że skóra garboroga jest grubsza nawet od smoczej, co daje mu znakomitą odporność na zaklęcia i uroki.
GHUL
- opis:
- Nieszkodliwe, wyjątkowo brzydkie, magiczne stworzenie, cechujące się dużymi, wystającymi zębami. Jego głównym pokarmem są pająki i krety. Ghul zazwyczaj pojękuje i rzuca przedmiotami, a w ostateczności może warczeć na czarodzieja. Nie można spodziewać się żadnych niebezpiecznych dla zdrowia i życia zachowań z jego strony. Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami utworzył Brygadę Specjalną, która zajmuje się usuwaniem Ghuli z domów, które mają przejść w posiadanie mugoli. Istnieje też rodzaj ghula zwany ghulem kameleonowym - może zamieniać się w zwykłe przedmioty, aby uniknąć wykrycia.
GLĘDALEK NIEPOSPOLITY
- opis:
- Stworzenie to jest małym, zielonym szkodnikiem, którego ulubionym przysmakiem jest dynia i sałata. Ględatek wychodzi ze swojej nory w ziemi nocą. Jest bardzo płochliwy, potrafi także szybko uciekać, dlatego niektórzy nie wierzą w jego istnienie.
GOBLIN
- opis:
- Niewysokie, człekokształtne stworzenia o długich palcach i stopach oraz niebywałej inteligencji. Gobliny znają się na metalurgii jak nikt inny. Z wytwarzanego przez siebie metalu potrafią zrobić niezniszczalne elementy uzbrojenia. Zajmują się też biciem monet, używanych przez czarodziejów - każdy knut, sykl czy galeon posiada numer seryjny, oznaczający goblina, który go stworzył. Stworzenia te potrafią też bezbłędnie odróżnić podrobiony przedmiot od oryginalnego. Przez szereg wieków Gobliny często upominały się o swoje prawa, a najczęściej stosowaną przez nie metodą było wzniecanie rebelii przeciwko zbyt dużej władzy czarodziejów. Gobliny mają inne niż ludzie pojęcie własności. Zdaniem goblinów właścicielem przedmiotu zawsze jest wytwórca, a nie kupujący. Po śmierci czarodzieja rodzina powinna zwrócić daną rzecz prawowitemu właścicielowi, w przeciwnym wypadku będzie to kradzież. Jeśli wytwórca przedmiotu umarł przed kupującym, to ich zdaniem cała społeczność goblinów może być uznana za właściciela.
GRANIAN
- opis:
- Skrzydlaty koń pochodzący prawdopodobnie ze Skandynawii, jak można wywnioskować z etymologii. Graniany są szarego koloru. Są również najszybszymi a zarazem najbardziej płochliwymi przedstawicielami swojego gatunku.
GUMOCHŁON
- opis:
- Grube, brązowe glisty długości do 10 cali, prawie wcale się nie poruszające. Żyją w mokrych rowach a ich ulubionym pożywieniem jest sałata, ale mogą się żywić prawie wszystkimi roślinami. Oba końce gumochłona wyglądają tak samo i z obydwu wydobywa się śluz, który wykorzystuje się czasami do zagęszczania eliksirów. Gumochłony jako jedne z nielicznych stworzeń dają przyciągnąć się zaklęciem Accio.
HIPOGRYF
- opis:
- Hipogryf posiada głowę, przednie kończyny i skrzydła orła oraz tylne kończyny i zad konia. Sierść i pióra stwora mogą mieć różne odcienie (ciemnoszare, różowawe, kasztanowe, kruczoczarne, brązowe). Oczy zaś prawie zawsze są pomarańczowe lub złote a dziób stalowoszary. Hipogryf jest drapieżnikiem i padlinożercą, żywi się małymi ssakami i gryzoniami, rzadziej rybami lub ptakami. Jednym z jego ulubionych pokarmów są fretki. Stworzenia te bardzo łatwo obrazić, wystarczy jedna mała wzmianka, aby ściągnąć na siebie jego gniew. Jeśli nie okażemy wobec niego oznak wrogości, nie jest groźny. Aby go „obłaskawić” należy się przed nim ukłonić - nie wolno wtedy mrugać ani wykonywać gwałtownych ruchów, przynajmniej dopóki stworzenie nie nabierze do nas zaufania. Jeżeli odwzajemni ukłon, można do niego podejść, pogłaskać, a nawet go dosiąść.
IMP
- opis:
- Mały, przypominający gnoma z długimi uszami i bardzo złośliwy stworek, atakujący przeważnie w grupach rzucając w czarodzieja czymś w rodzaju wybuchających kulek. Impy są bardzo szybkie, a najłatwiej jest unieszkodliwić je ich własną bronią, czyli odrzucając kulkę w stworzenie.
JEDNOROŻEC
- opis:
- Młode jednorożce mają złotą sierść i robią się srebrne, gdy mają dwa lata, a całkiem białe - w wieku siedmiu lat. Róg wyrasta, gdy mają cztery lata. Dorosłe jednorożce mają złote kopyta, długie, smukłe nogi oraz perłowo-białą grzywę i bujny ogon. Rozsiewają wokoło księżycową poświatę. Krew jednorożców jest gęsta, świetlista i ma błękitno-srebrny kolor - przywraca też pijącemu siły witalne i gwarantuje młodość, jednak jeśli z jej wypiciem związane jest dokonanie jakiejkolwiek zbrodni, pijący pozostaje przeklęty. Róg jest srebrny, długi i ciemny oraz wyrasta poniżej czoła. Włosy, sierść i rogi jednorożców wykorzystuje się do wyrobu różdżek, gdyż dysponują ogromną, magiczną mocą. Jednorożce wolą dotyk kobiety, a młode są bardziej ufne i tolerują również chłopców.
KORNICZAK
- opis:
- Sworzenie występujące na całym świecie. Żywi się nieczystościami i zagnieżdża najczęściej w domach pod deskami podłogowymi, a jego obecność objawia się silnym odorem zgnilizny. Jego wydzielina powoduje butwienie fundamentów domu. Często spotykany jest również w ogródkach. Korniczak wygrzebuje się z ziemi i pluje dookoła jadem lub szlamą. Często wydzielina ta jest składnikiem niektórych magicznych środków czyszczących. Aby się go pozbyć należy użyć zaklęcia czyszczącego.
KOŁKOGONEK
- opis:
- Demon spotykany w rolniczych rejonach Europy, Rosji i Ameryki. Przypomina karłowatą świnię o długich nogach, serdelkowatym ogonie i wąskich, czarnych oczach. Kołkogonek wkrada się do chlewu i ssie zwyczajną maciorę razem z jej prawdziwymi młodymi. Im dłużej będzie przebywał w gospodzie i im większy urośnie, tym dłużej gospodarza będzie dręczyła zła passa. Kołkogonek jest wyjątkowo szybki i trudny do schwytania, ale jeśli zostanie przepędzony za granice gospodarstwa przez całkowicie białego psa lub kota, nigdy już do niego nie powróci
KRASNAL
- opis:
- Niskie, około pół metrowe, istoty wyglądem przypominające człowieka. Zarówno samce jak i samice posiadają gęste brody, których końce często zawiązują w supły. Krasnale uwielbiają śpiewać (choć mają bardzo skrzekliwe głosy) i chętnie współpracują z ludźmi, jednak nigdy za darmo!
KUDŁOŃ
- opis:
- Kudłoń jest kudłaty, głowę porasta mu długa zmierzwiona czupryna, ma też wyjątkowo duży nos. Jest parzystokopytny i porusza się na dwóch nogach. Ma krótkie ramiona zakończone dłońmi o dwóch palcach. Dorosłe kudłonie osiągają dwie stopy wzrostu i żywią się trawą. Kudłoń jest nieśmiały. Można go znaleźć w stajni, zwiniętego w słomie albo ukrywającego się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom i zawsze się przed nimi chowa. Żywi się trawą i osiąga około 60 cm wzrostu.
KWINTOPED
- opis:
- Bardzo niebezpieczne zwierzę mięsożerne, które wyjątkowo rozsmakowało się w ludziach. Jego nisko zawieszony tułów, podobnie jak pięć nóg, z których każda z nich jest zakończona zdeformowaną stopą; porośnięte są grubą, czerwonobrązową sierścią. Kwintopedy występują jedynie na Wyspie Posępnej, która leży w najdalej wysuniętym na północ punkcie w Szkocji. Dlatego też Posępna jest terenem nienanoszalnym (nie ma jej na mapach).
LANGUSTNIK LADACO
- opis:
- Stworzenie lądowe spotykane głównie na skalistych wybrzeżach Europy. Chociaż jest nadzwyczajnie podobny do homara pod żadnym pozorem nie powinno się go zjadać, ponieważ spożycie jego mięsa powoduje wysoką gorączkę i nieprzyjemne, zielone zabarwienie twarzy. Langustnik ladaco osiąga długość dwunastu cali i jest jasnoszary w ciemnozielone plamki. Żywi się małymi skorupiakami, ale nie pogardzi też większą zdobyczą. Ukąszenie langustnika wywołuje nietypowy efekt uboczny, polegający na tym, że przez tydzień po ugryzieniu ofiara ma wyjątkowego pecha. Jeśli ugryzł cię langustnik, nie zakładaj się i nie spekuluj, ponieważ sprawy na pewno nie potoczą się po twojej myśli.
LEPROKONUS / LEPKORNUS
- opis:
- Niewielkie ludziki całe ubrane na zielono, jednakże według tradycji elegancki leprokonus może nosić czerwoną kurteczkę z błyszczącymi guzikami, niebieskie lub brązowe rajstopy, duże buty ze srebrzystą sprzączką i wysoki albo trójgraniasty kapelusz. Sięgający najczęściej od 15 do 60 centymetrów leprokonus może wyglądać zarówno hultajsko, jak i bardzo wytwornie. Wielu nosi brodę i pali fajkę. Skrzaty te większość czasu spędzają na szyciu butów, ale nie jest żadną tajemnicą, że strzegą również pradawnych składów zakopanego złota oraz innych skarbów. Zazwyczaj zachowują się całkiem przyjaźnie w stosunku do ludzi do momentu, w którym gość zażąda od niego, by ujawnił, gdzie przechowuje złoto – może wówczas dostać ataku szału, zaprzeczyć, jakoby posiadał jakiekolwiek złoto. Może także stać się nad wyraz hojny i obdarować człowieka pokaźną sakiewką złotych monet. Jednak jak przekonali się kibice mistrzostw świata w quidditchu obsypani przez leprokonusy złotem, podarunek szybko przemienia się w pył lub całkowicie znika.
Żywią się głównie liśćmi i występują wyłącznie w Irlandii. Są żyworodne, żyją głównie w lesistych okolicach. Według legendy ludzie mogą korzystać z tych bogactw, jednak, gdy są dość sprytni, by uwięzić leprokonusa i w zamian za wolność zażądać od niego skarbu. Nie jest to takie proste, gdyż te drobne istotki są bardzo inteligentne i zwykle udaje im się przechytrzyć człowieka.
LUNABALLA
- opis:
- Niezwykłe nieśmiałe stworzenie, które opuszcza norę tylko na czas pełni księżyca. Ma gładkie blado-szare ciało, wyłupiaste okrągłe oczy na czubku głowy i cztery wrzecionowe nogi o wielkich płaskich stopach. Podczas pełni lunaballe wykonują tylnymi nogami skomplikowany taniec. Podejrzewa się, że jest to rodzaj zalotów. Owe tańce pozostawiają często w zbożu ślady w postaci zawiłych geometrycznych wzorów, które stanowią wielką zagadkę dla mugoli. Obserwowanie ich tańca jest bardzo fascynującym i opłacalnym zajęciem. Jeśli czarodziej zbierze ich srebrzyste odchody przed wschodem słońca i rozsypie na grządkach z magicznymi ziołami i na rabatach z kwiatami, rośliny urosną bardzo szybko i będą niezwykle silne. Lunaballe spotyka się na całym świecie.
MANTYKORA
- opis:
- Jest to potwór o głowie człowieka, ciele lwa, skrzydłach smoka oraz ogonie skorpiona z żądłem. Jest równie niebezpieczna jak chimera i równie rzadka. Podobno cicho nuci, delektując się swoją ofiarą. Skóra mantykory odbija większość zaklęć, a ukłucie jej żądłem powoduje natychmiastową śmierć. Mantykora zdolna jest do rozmowy ludzkim głosem, ale podobnie jak akromantula nie potrafi powstrzymać swoich bestialskich zachowań.
NIEŚMIAŁEK
- opis:
- Niewielkie stworzenie pilnujące drzew, sprawiające wrażenie, jakby się składało z kory, gałązek i pary brązowych oczek, mierzy zaledwie 8 cali. Zwierzęciem podobnym do nieśmiałka jest patyczak. Stworzenie to najczęściej spotykane w zachodniej Anglii, południowych Niemczech i niektórych lasach Skandynawii. Jest pokojowo nastawiony i nieśmiały, czemu zawdzięcza nazwę. Jednak gdy ktoś zaatakuje drzewo, staje się bardzo agresywny. Ma długie palce i zęby, którymi w razie konieczności się broni, przykładowo wydłubując oczy. Żywi się kornikami, ale nie gardzi jajeczkami elfów. Najczęściej zamieszkuje drzewa, z których robi się różdżki.
NIUCHACZ
- opis:
- Małe, czarne, puchate stworzenie z długim ryjkiem. Gobliny wykorzystują je w poszukiwaniach ukrytych skarbów, z powodu ich zamiłowania do wszystkiego, co się świeci. Trzymanie zwierząt w domu jednak nie jest wskazane, ponieważ zdemolują one prawdopodobnie cały majątek właściciela. Niuchacze mieszkają naturalnie w norach wydrążonych nawet do sześciu metrów pod ziemią - przypominają krety. W jednym miocie rodzi się od sześciu do ośmiu młodych Niuchaczy.
NUNDU
- opis:
- Prawdopodobnie najgroźniejsze stworzenie na świecie. Wschodnioafrykański lampart. Jest gigantyczny; ma brązowo-szare umaszczenie. Mimo swoich rozmiarów potrafi poruszać się bezszelestnie. Swoim oddechem może zabić całą wioskę. Do jego zabicia potrzeba grupy około 100 czarodziejów.
OGNISTY KRAB
- opis:
- Nazwa jest myląca, ponieważ to stworzenie z wyglądu przypomina żółwia. Na Fidżi, która jest jego ojczyzną, część wybrzeża została zamieniona w rezerwat krabów w celu ich ochrony nie tylko przed mugolami, których mogłyby skusić ich cenne usiane diamentami skorupy, ale również przed pozbawionymi skrupułów czarodziejami, którzy wykorzystują te skorupy jako wysoko cenione kociołki. Poza tym krab ma własny mechanizm obrony: atakowany, wystrzeliwuje z tylnego końca płomienie. Ogniste kraby eksportuje się jako zwierzęta domowe, ale wymagana jest na nie specjalna licencja.
OGNISTY ŚLIMAK
- opis:
- Stworzenie występujące w Brazylii, lubujące się zwłaszcza w deszczowych lasach Amazonii. Ognisty ślimak ma pomarańczową, niezwykle gorącą skorupę i pozostawia za sobą strużkę gorącego śluzu. Ma od 30 centymetrów do nawet 1 metra wysokości.
OLBRZYM
- opis:
- Mierzą od 20 do 25 stóp (7 lub 8 metrów) wzrostu. Mają grubą skórę przypominającą skórę nosorożca. Pierwotnie żyły w małych szczepach, których było około setki, prowadząc ze sobą ustawiczne wojny. Częściowo przetrzebione przez czarodziejów, częściowo we własnych wojnach ukryły się w wysokich górach. Olbrzymy nie są przywykłe do życia w tak licznych grupach − co pewien czas walczą ze sobą. Nie lubią gdy czarodzieje używają czarów przeciwko nim, jednakże lubią magiczne przedmioty które mogą okazać im się pomocne. Nie są zbyt inteligentne, kiedy postawi się przed nimi za dużo problemów do przemyślenia, po prostu zaczną zabijać by ułatwić sobie sprawę. Mają swój język, a część z nich potrafi nawet rozmawiać po angielsku. Olbrzymy mogą krzyżować się z ludźmi, nie są jednak zbyt dobrymi rodzicami.
POGREBIN
- opis:
- Pogrebin osiąga najwyżej stopę wzrostu. Ma włochate ciało i gładką, nieproporcjonalnie dużą, szarą głowę. Pogrebiny ciągnie do ludzi, którymi lubią towarzyszyć, kryjąc się w ich cieniu, a kiedy właściciel cienia odwróci się, one kulą się przypominając szary, okrągły kamień. Jeśli pogrebin będzie podążał za człowiekiem przez wiele godzin, jego ofiarę ogarnie uczucie zniechęcenia, po czym pogrąży się w depresji. Jeśli ofiara się zatrzyma, opadnie na kolana i zacznie rozpaczać nad bezsensownością życia, pogrebin rzuci się na nią i będzie starał się ją pożreć. Łatwo jest jednak odeprzeć pogrebina prostymi urokami i zaklęciami otumaniającymi. Również dobrym sposobem jest po prostu kopnięcie go.
PSIDWAK
- opis:
- Pochodzi z południowo−wschodniej Anglii. Jest bardzo podobny do teriera odmiany jack russell, lecz ma on rozwidlony ogon. Najprawdopodobniej został wyhodowany przez czarodziejów, ponieważ jest wobec nich niezwykle lojalny, za to nadzwyczaj źle nastawiony do mugoli. Pochłania wszelakie odpadki i szkodniki, począwszy od gnomów, a kończąc na starych oponach. Na jego posiadanie wymagana jest specjalna licencja, którą uzyskać można w Urzędzie Kontroli na Magicznymi Stworzeniami po przejściu prostego testu. Właściciele psidwaków, mają prawny obowiązek usuwania im ogonów bezbolesnym zaklęciem rozdzielającym (gdy szczeniaki mają 6–8 tygodni), wtedy ich ogony nie będą zwracać uwagi mugoli.
PUFEK
- opis:
- Okrągłe, malutkie stworzenia o kremowo-szarym i mięciutkim futerku. Są niegroźne i lubią być przytulane. Odpowiada im też lekkie podrzucanie. Nie wymagają specjalnej opieki, są niekłopotliwe, a gdy są zadowolone - mruczą. Gdy są głodne, wyciągają swój cieniutki i różowy języczek i pełzają po domu szukając jedzenia. Pufek zje prawie wszystko, poczynając od odpadów po pająki. Uwielbia przyklejać swój język do nosa śpiącego czarodzieja i jeść jego smarki.
PUKWUDGIE
- opis:
- Magiczne stworzenie pochodzące z Ameryki Północnej. Opisane jest jako posiadające szarą skórę, niskie – o wzroście wahającym się od 2 do 3 stóp oraz mające duże uszy, przypuszczalnie podobne do tych, które możemy zauważyć u skrzatów domowych. Pukwudgie są dalekimi, amerykańskimi krewniakami europejskich goblinów. Gatunek ten ma kolce na tyle, podobnie jak jeżozwierz. Pukwudgie często chodzą z łukiem i posługują się zatrutymi strzałami. Nie wiadomo ile żyją, ale prawdopodobnie bardzo, bardzo długo.
PUSZEK PIGMEJSKI
- opis:
- Miniatura pufka - zwierzątko wielkości zaciśniętej pięści, porośnięte różowo-fioletowym futerkiem. Puszki nie są groźne. Czasami wysuwają swój cienki język i szukają czegoś, co mogłyby zjeść. Cieszą się także wielką popularnością wśród czarodziejów, gdyż jedzą dosłownie wszystko. Ich ulubioną czynnością jest przyklejanie swojego jęzorka do nosa właściciela i jedzenie jego smarków.
QILIN
- opis:
- Występujący tylko w Chinach i przez to nazywany czasem "chińskim jednorożcem" , qilin może być hybrydą konia ze smokiem, jeleniem, rybą, wołem bądź lwem. W odróżnieniu od jednorożca może posiadać też kilka rogów. Pojawienie się qilina uważa się za dobry omen i zwiastun szczęścia, ponieważ ujawnia się on jedynie uczciwym i dobrym ludziom.
REEM
- opis:
- Bardzo rzadki, olbrzymi wół o złotej sierści. Spotykany jest na dzikich terenach Ameryki Północnej i Dalekiego Wschodu. Gdy czarodziej wypije jego krew staje się niezwykle silny- jest to jednak substancja bardzo trudna w zdobyciu, dlatego też rzadko można ją zdobyć na wolnym rynku.
ROBAK ŚMIERCI
- opis:
- Legendarne mongolskie zwierzę, które podobno zamieszkuje pustynię Gobi, z ziemi wychodząc jedynie po czerwcowych i lipcowych opadach deszczu. Robak śmierci osiąga długość nawet dwóch metrów, a wyglądem przypomina jelito grube krowy. Jest ślepy, w ukrytej paszczy posiada setki małych ząbków, pluje jadem i potrafi razić prądem na odległość. Podobno wytrzymuje bez jedzenia nawet kilka lat, a żyje około stu.
ROGATY ŚLIMAK
- opis:
- Ślimak. Ma rogi.
ROGATY WĄŻ
- opis:
- Pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. Posiada rogi i klejnot na czubku głowy. Jest bardzo niebezpieczny, a niektórzy wierzą, że potrafi przekląć całe rodziny.
ROPUCHA
- opis:
- Zwierzę występujące zarówno w świecie mugoli jak i czarodziejów. Mimo jego obecności w świecie magii, nie wykazuje żadnych magicznych zdolności. Istnieje kilka gatunków ropuch.
SALAMANDRA
- opis:
- Mała ognista jaszczurka, która żywi się płomieniami. Stworzenia te rodzą się w ogniu, z tzw. specjalnego salamandrowego ognia. Jest koloru białego, ale zmienia kolor na niebieski lub szkarłatny w zależności od temperatury otoczenia. Może przeżyć bez ognia do 6 godzin, jeśli będzie regularnie karmiona pieprzem. Żyje jednak tyle, ile pali się ogień, z którego wyszła. Niezależnie czy będzie jadła pieprz, jesli jej ognisko zgaśnie – umrze. Krew salamandry ma potężne właściwości lecznicze oraz regeneracyjne. Świat mugoli zna salamandry jako płazy niezwiązane z ogniem. Nie jest wiadomo, czy magiczna ogniowa salamandra także zrzuca skórę, jeśli żyje wystarczająco długo, aby to zrobić.
SASABONSAM
- opis:
- Wampirze istoty żyjące w Nigerii. Przypominają wyrośnięte nietoperze na długich nogach.
SFINKS
- opis:
- Stworzenie posiadające ludzką głowę i ciało lwa. Od ponad tysiąca lat bywa wykorzystywany przez czarownice i czarodziejów do pilnowania kosztowności i tajnych skrytek. Sfinks jest bardzo inteligentny i uwielbia zagadki oraz rebusy. Jest niebezpieczny tylko wtedy, gdy coś zagraża temu, czego pilnuje. Warto dodać, że stworzenie zna ludzką mowę i wykorzystuje ją do swoich łamigłówek.
SKLĄTKA TYLNOWYBUCHOWA
- opis:
- Wyjątkowo odrażające i niebezpieczne stworzenia magiczne. Jest to właściwie krzyżówka mantykory z krabem ognistym wyhodowana przez gajowego Hogwartu. W późniejszym stadium rozwoju zabijają się nawzajem i nie zapadają w zimowy sen. Wyglądają jak pozbawione skorupy homary, są blade i oślizgłe. Posiadają mnóstwo nóżek, które znajdują się w dziwnych miejscach. Początkowo mają 6 cali długości. Trudno jest zlokalizować ich głowy. Sklątki nie mają otworu gębowego. Nie wiadomo czym się żywią. Samce sklątek mają żądła, a samiczki mają ssawki na brzuszkach, prawdopodobnie do wysysania krwi. Mają zapach zgniłych ryb. Co jakiś czas z jednego końca sklątki strzelają iskry, rozlega się głośne pyknięcie, a zwierzątko przelatuje do przodu o kilkanaście cali.
SKRZAT DOMOWY
- opis:
- Stworzenia, które żyją po to, aby służyć swoim Panom. Nie mogą się sprzeciwiać - za nieposłuszeństwo same muszą wymierzyć sobie karę. Są związane czarem, przez który nie mogą porzucić pracy. Jedynie Pan, dając im ubranie, fragment ubrania lub nawet jego skrawek, może zwolnić skrzata ze służby. Większość skrzatów jest wyraźnie zadowolona ze swojego zniewolenia. Skrzaty domowe dysponują dużą mocą magiczną, ale są ograniczane przez swych Panów. Potrafią także się aportować i deportować nawet w Hogwarcie. Ich magia zupełnie różni się od magii czarodziejów. Ne mogą używać różdżek.
SZPICZAK
- opis:
- Stworzenie występujące w północnej Europie i Ameryce. Mugole zazwyczaj mylą go z jeżem. Te dwa gatunki są praktycznie identyczne, a jedynym wyjątkiem jest ich zachowanie: jeśli jeżowi wystawi się w ogrodzie jedzenie, chętnie przyjmie poczęstunek, natomiast kiedy jedzenie wystawi się szpiczakowi, pomyśli, że właściciel domu chce go zwabić w pułapkę i wobec tego zniszczy mu rośliny lub rabaty ogrodowe.
SZYSZYMORA
- opis:
- Najbardziej wyrazistą cechą ich wyglądu są oczy, ogniście czerwone od trwającego wieki łkania nad tymi, których kochały i za którymi tęsknią. Najczęściej przedstawia się szyszymorę jako wysoką, wymizerowaną kobietę o lejących się białych włosach, które rozczesywała srebrnym grzebieniem, odzianą w zieloną suknię nakrytą szarą opończą z kapturem. Bywa jednak, że szyszymora przybiera postać staruszki albo pięknej złotowłosej dziewczyny w czerwonej sukience. Irlandzkie banshee (szyszymory) mogą także być ubrane całe na biało. Każdej Irlandzkiej rodzinie przypisana była jedna szyszymora, by służyć jej przez wieki, lecz pojawić się mogła wyłącznie wówczas, gdy któryś z członków rodziny miał umrzeć. W późniejszych czasach mówiło się, że szyszymory zwiastują śmierć zawodzeniem i lamentowaniem pod oknem umierającego, co czasem wymagało umiejętności unoszenia się na wysokość kilku pięter. Zdarza się – choć niezwykle rzadko, że kilka szyszymor może ukazać się razem, co zwiastuje śmierć kogoś znamienitego albo szanowanego. Tylko najstarsze rody, które mogą się poszczycić pochodzeniem od legendarnych bohaterów z wczesnego średniowiecza, mają swoje szyszymory. Szyszymory związane z danym rodem pójdą za jego członkami, dokądkolwiek by się udali.
ŚMIERCIOTULA
- opis:
- Rzadko spotykane stworzenia żyjące tylko w tropikalnym klimacie. Są jednym z najbardziej niebezpiecznych magicznych bestii, jakie znają czarodzieje. Śmierciotula z wyglądu przypomina czarną pelerynę grubości około pół cala i nocą sunie po ziemi. Nie da się ustalić liczby ofiar śmierciotuli, gdyż atakuje śpiących czarodziejów i spożywa swą ofiarę w jej własnym łóżku. Nie pozostawia po sobie ani swoim posiłku żadnych śladów. Z racji tego, że atakowani są śpiący − rzadko kiedy mają czas rzucić odpowiednie zaklęcie. Jedynym sposobem obrony jest Patronus.
TEBO
- opis:
- Guziec popielatego koloru, spotykany w Kongo i Demokratycznej Republice Konga. Może stawać się niewidzialny, co sprawia, że bardzo trudno przed nim uciec albo go złapać. Jest nadzwyczaj niebezpieczny. Skóra tebo jest wysoko cenionym surowcem na ochraniacze i ubrania.
TESTRAL
- opis:
- Mogą je zobaczyć tylko ci, którzy widzieli czyjąś śmierć i zyskali emocjonalne zrozumienie tego, co ona oznacza. Zawsze są niewidzialne dla tych osób, które nie widziały czyjejś śmierci oraz dla tych, którzy widzieli, ale jej nie zrozumieli. Testrale są bardzo chude. Czarna, lśniąca skóra oblepia szkielety tak, że widać niemal każdą kość. Ich oczy są puste, białe i pozbawione źrenic. Stworzenia te posiadają długą czarną grzywę i ogon oraz smoczy łeb. Mają również olbrzymie, czarne, błoniaste skrzydła, które w przeciwieństwie do abraksanów nie mają żadnych piór. Ich środowiskiem jest las. Porozumiewają się ze sobą za pomocą dziwnych, wysokich pisków. Żywią się mięsem martwych zwierząt. Mogą je hodować tylko doświadczeni hodowcy. Są niezwykle mądre i pożyteczne oraz mają znakomity zmysł orientacji − wystarczy im powiedzieć dokąd chcemy się udać. Potrafią bardzo szybko przebywać duże odległości.
TOKSYCZEK
- opis:
- Olbrzymi ślimak, który ciągle zmienia kolor, a pełznąc pozostawia za sobą ścieżkę z niezwykle jadowitego śluzu, który wysusza i wypala całą roślinność, którą dotknął. Naturalnym środowiskiem toksyczka jest kilka afrykańskich krajów, ale z powodzeniem hodują go czarodzieje z Europy, Azji i obu Ameryk. Jest trzymany jako zwierzątko domowe przez tych, których bawi jego nieustanne zmienianie barwy, a jego jad jest jednym z nielicznych środków zabijający Chorbotki.
TOPEK
- opis:
- Są podobnego wzrostu (od 6 do 8 cali), ale w przeciwieństwie do chochlika topek nie potrafi latać i nie jest tak jaskrawo ubarwiony (mogą mieć maść od ciemnobrązowej po czarną). Ma jednak zbliżone do chochlikowego błazeńskie poczucie humoru. Lubi tereny wilgotne i bagniste, często można go spotkać nad brzegami rzek, gdzie uprzyjemnia sobie czas, podstawiając nogę lub popychając niczego nie spodziewających się przechodniów. Topek żywi się małymi owadami, a rozmnaża się podobnie jak elfy, z tą różnicą, że topki nie przędą kokonów. Młode wykluwają się w pełni uformowane, mają około cala wzrostu.
TRASZKA I TRASZKA DWUOGONOWA
- opis:
- Płaz ogoniasty o wodno−lądowym trybie życia. Oko i śledziona tego stworzenia są również powszechnie stosowane jako składniki eliksirów. Istnieją też traszki dwuogonowe - to gatunek traszek z dwiema głowami (wbrew nazwie), które mogą być trzymane jako zwierzę domowe.
TROLL
- opis:
- Budzące grozę stworzenie, o wzroście dochodzącym do 12 stóp i wadze powyżej tony. Trolle znane są z ogromnej siły i równie ogromnej głupoty. Bywają brutalne i nieobliczalne. Można je znaleźć w Wielkiej Brytanii, Irlandii oraz innych częściach w północnej Europie. Porozumiewają się między sobą chrząkaniem, pomrukami, oraz wskazywaniem palcem, czyli językiem trollańskim. Są trzy rasy trolli: górskie, leśne i rzeczne. Górski to największy i najniebezpieczniejszy przedstawiciel gatunku, jest łysy i ma bladoszarą skórę. Troll leśny ma bladozieloną skórę, a niektóre z nich są porośnięte cienkimi włosami. Troll rzeczny ma krótkie rogi i może być kudłaty. Trolle żywią się surowym mięsem i jedzą zarówno zwierzęta jak i ludzi. Czasami można spotkać górskie trolle jeżdżące na garborogu. Częściej jednak można ich zobaczyć poranionych przez te zwierzęta. Najmądrzejsze z trolli stają się ochroniarzami czarodziejów.
TRUTNIOWIEC KRWIOPIJCA
- opis:
- Istnieją dwa podgatunki trutniowca krwiopijcy. Czerwony Trutniowiec Krwiopijca i Fioletowy Trutniowiec Krwiopijca. Są to duże, zmutowane owady, których ojczyzną jest Szkocja. Wbijają się one w skórę ofiary długą ssawką z zębami i wypijają krew. Czerwony podgatunek jest zazwyczaj agresywniejszy i groźniejszy niż fioletowy.
WAMPIR
- opis:
- Istoty żywiące się głównie ludzką krwią, ale mogące pić zwierzęcą, które są rozsiane po całym świecie, ale preferują Europę z racji krótkich okresów ciepłych pór roku. Są niezwykle wysokie i mają karykaturalnie długie ręce i nogi, a na ich końcach ostre pazury. Całe ich ciało jest pokryte cienką, sino-bladą skórą zza której prześwituje siateczka żyłek. Ich łysa głowa jest zasobna w parę kompletnie czarnych oczu, długich, prawie nietoperzach uszu, zamiast nosa ma ledwie dwie podłużne szpary osadzone tuż nad sinymi wargami, których nie są w stanie domknąć przez rząd ostrych jak szpilki kłów. Dodatkowo z ich łopatek wyrastają wielkie, błoniaste skrzydła, które potrafią poskładać tak, by nieomal idealnie przylegały do pleców – dzięki nim potrafią latać. Atakują zarówno czarodziejów jak i mugoli – z czego ci drudzy rzadziej przeżywają to starcie. Wampiry nigdy nie umierają z przyczyn naturalnych i rzadko kiedy dochodzi między nimi do spółkowania, ale jeśli już tak się stanie, to samica potrafi urodzić nawet cztery młode. Ciężarna samica jest bardziej łowna, ale i bardziej narażona na ataki innych samic, które chcą wydrzeć jej dzieci, więc rzadko kiedy do porodu w ogóle dochodzi. Wampiry nienawidzą słońca, bo ich cienka skóra już przy lekkim zetknięciu z jego promieniami spala się na popiół; mają też alergię na srebro, ale to nie zabija ich jak wilkołaki, zdecydowanie lepiej działa osikowy kołek wbity wprost w serce albo odrąbanie głowy. Wampiry prowadzą tryb nocny, są samotnikami i najczęściej można je spotkać przy starych ruinach zamków. Są inteligentne, szybkie i zwinne, perfekcyjnie widzą w ciemnościach, mają niesamowity słuch i węch. Krew dziewic z niejasnych przyczyn traktują jako tę najsmaczniejszą. Bywały przypadki, w których kilkusetletnie wampiry opanowywały ludzką mowę.
WARG
- opis:
- Wargi to istoty do złudzenia przypominające wilki. Wzrostem i masą ciała przewyższają jednak znacząco swoje mugolskie odpowiedniki - przeciętnie samice osiągają wysokość 150cm, a samce 170cm w kłębie. Umaszczenie jest zróżnicowane, podobnie jak u zwykłych wilków.Wargi jednak charakteryzują się tym, że posiadają świadomość; są w stanie przeprowadzać skomplikowane procesy myślowe, planować czy doświadczać emocji. Czyni z nich to niezwykle niebezpieczne drapieżniki, które jednak dość rzadko spotyka się w większych grupach. Zazwyczaj prowadzą samotniczy tryb życia, póki nie znajdą partnera, z którym będą mogły wychowywać młode. Młode wargi opuszczają swoich rodziców po około 5 latach, gdy osiągają zdolność do rozrodu. Dodatkowo - są naturalnymi wrogami wilkołaków, zapewne też z tego powodu, gdy różdżki z rdzeniem warga i wilkołaka spotkają się, następuje do spięcia między nimi.
WIDŁOWĄŻ
- opis:
- Osiąga zazwyczaj długość 6 do 7 stóp. Jest pomarańczowego koloru w czarne pasy, więc bardzo łatwo go zauważyć i właśnie dlatego Ministerstwo Magii z Burkina Faso przeznaczyło pewien obszar leśny wyłącznie do dyspozycji widłowęży i te tereny są od tej pory nienanoszalne. Każda głowa widłowęża ma inne zadanie: lewa zajmuje się planowaniem, decyduje, dokąd widłowąż pójdzie i co będzie robił, środkowa jest marzycielem, a prawa głowa jest sędzią i ocenia pomysły lewej i środkowej głowy, wyrażając to nieprzerwanym, denerwującym syczeniem. Kły prawej głowy są niezwykle jadowite. Widłowąż rzadko dożywa podeszłego wieku, ponieważ jego głowy mają zwyczaj atakowania się nawzajem. Bardzo często spotyka się widłowęże bez prawej głowy, podczas gdy dwie pozostałe są splątane. Składa jaja otworem gębowym i jest to jedyne znane zwierzę magiczne, które zachowuje się w ten sposób. Jaja te są niezwykle cenne, ponieważ używa się ich do sporządzenia eliksirów poprawiających sprawność umysłową. Handel jajami i dorosłymi osobnikami widłowęży kwitnie na czarnym rynku od kilku wieków.
WILA
- opis:
- Wile zasiedlają lasy, jeziora, góry i obłoki. Potrafią dowolnie zmieniać postać. W formie zwierzęcej mogą ukazać się jako łabędzie, konie, sokoły, węże albo wilki, najbardziej jednak kuszące i niebezpieczne są pod postacią pięknych młodych kobiet o długich, biało-złotych, spływających na ramiona włosach, lśniącej skórze, ubranych w mgliste szaty i pląsających w blasku księżyca. Młodzi mężczyźni, którzy ulegną ich urokowi, zupełnie tracą rozum. Ten, kto napotka tańczące wile, będzie musiał przyłączyć się do nich i tańczyć, dopóki nie padnie z wykończenia. Ten, kto wkroczy w elfi krąg (koło wydeptanej trawy), w którym zabawiały się wile, ten już nigdy nie zazna szczęścia. Choć wile potrafią być dobre dla ludzi i dzielić się swoją wiedzą medyczną i profetyczną, są dość gwałtowne. Nie znoszą, kiedy się je okłamuje albo oszukuje i potrafią zsyłać okropne kary, szczególnie na tych, którzy nie dotrzymają obietnicy. Wile podobno łączyły się z ludźmi, ustatkowywały i wychowywały dzieci, najwyraźniej bez szkody dla własnego gatunku. Posiadają status istot.
WILKOŁAK
- opis:
- Istota magiczna występująca na całym świecie. Można się w niego zmienić wyłącznie na skutek ugryzienia przez jednego z nich lub urodzenia się wilkołakiem. Nie znaleziono jeszcze na to lekarstwa, ale ostatnie odkrycia w dziedzinie eliksirów zmniejszyły wydatne, gorsze symptomy przemiany (Wywar Tojadowy). Raz w miesiącu, przy pełni księżyca, zazwyczaj normalny, o zdrowych zmysłach czarodziej zamienia się w krwiożerczą bestię. Jako jedne z nielicznych fantastycznych zwierząt, wilkołaki atakują wyłącznie ludzi, nie atakują jednak innych zwierząt. Wilkołaki mają krótką sierść i długi pysk wyposażony w ostre zęby, którymi gryzą swoje ofiary. Rzadko zdarza się, żeby wilkołaki zabijały. Przez miesiąc wilkołak jest w ludzkiej postaci, nie różni się niczym od innych ludzi, lecz przy pełni zmienia się w podobne do wilka stworzenie stojące na dwóch tylnych kończynach.
WOLPERTINGER
- opis:
- Żyjąca w Bawarii hybryda posiadająca ciało zająca, poroża rogacza, nogi kaczki, skrzydła orła i trujące zęby przypominające szable. Wolpertinger potrafi latać, pływać, ma doskonały słuch, jest niesamowicie szybki, a dodatkowo żyje nawet kilkaset lat. Jest też wielkim miłośnikiem kobiet, dlatego jedną z metod jego złapania było kiedyś wysłanie do lasu pięknej niewiasty, która na widok stworzenia miała odsłonić swój biust, którego to widok wprawiał stworzenie w trans.
WOZAK
- opis:
- Spotyka się go w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Ameryce Północnej. Przypomina przerośniętą fretkę, ale w przeciwieństwie do niej potrafi mówić. Nie da się jednak prowadzić prawdziwej rozmowy z wozakiem, ponieważ ten ogranicza się do krótkich (i zazwyczaj obraźliwych) zdań, które wypowiada prawie bez przerwy. Wozaki mieszkają zazwyczaj pod ziemią, gdzie polują na gnomy, żywią się również kretami, szczurami i myszami polnymi.
WSIĄKIEWKA
- opis:
- Srebrno−zielona jaszczurka, osiągającą do 10 cali długości, spotykana w całej Wielkiej Brytanii i Irlandii. Może kurczyć się kiedy chce i w związku z tym nigdy nie została zauważona przez mugoli. Skóra wsiąkiewki jest wysoko ceniona przez Czarodziejów. Wytwarza się z niej sakiewki i portfele, gdyż ten łuskowaty materiał reaguje tak samo na zbliżanie się obcego, jak reaguje sama jaszczurka; dlatego złodziejom tak trudno znaleźć sakiewki ze skóry wsiąkiewki.
YETI
- opis:
- Stworzenie pochodzące z Tybetu. Osiąga 15 stóp wzrostu i cały jest porośnięty śnieżnobiałym futrem. Yeti pożera wszystko, co stanie mu na drodze, a ponieważ boi się ognia, może być nim odparty przez wprawnych czarodziejów. Yeti ze względu na swoją wielkość często widywane są przez mugoli, dlatego Tybet ma duże problemy z przestrzeganiem Klauzury 73 Międzynarodowego Kodeksu Tajności do tego stopnia, że musiały być tam na stałe przeniesione jednostki Międzynarodowych Sił Ochrony, aby pomóc kontrolować sytuację.
ZOMBIE
- opis:
- Występuje tylko w południowej części Stanów Zjednoczonych. Można go rozpoznać po szarawym wyglądzie i zgniłym zapachu. Mimo, że zombie są podobne do Inferiusów, to w istocie zupełnie inne stworzenia. Mimo to są bardzo niebezpieczne i nie potrafią zapanować nad głodem, który nakazuje im jeść ludzkie ciała. Chociaż gardzą padliną, bywało, że atakowały cmentarze.
ZWODNIK
- opis:
- Demon występujący na bagnach. Jego klasyfikacja nie jest znana. Ma jedną nogę. Jest wiotki, niewielki i zwiewny, a jego ciało wygląda jakby było z dymu. Przy dłoni ma lampkę, która swoim światłem zwabia wędrowców na trzęsawiska, gdzie zwodnik atakuje swoje ofiary.
ŻABERT
- opis:
- Stworzenie nadrzewne. Pochodzi z południowych stanów Ameryki, ale w tej chwili występuje już na całym świecie. Z wyglądu przypomina krzyżówkę małpy z żabą. Żabert jest bezwłosy, a jego gładką zieloną skórę pokrywają cętki. Między palcami górnych i dolnych kończyn ma błony pławne. Ręce i nogi żaberta są długie i giętkie, co pozwala mu poruszać się pośród gałęzi ze zwinnością orangutana. Z głowy wyrastają mu krótkie rogi, a jego szerokie usta sprawiają wrażenie, jakby cały czas się uśmiechał, ukazując przy tym ostre jak brzytwa zęby. Żabert żywi się głównie małymi jaszczurkami i ptakami. Najbardziej charakterystyczną cechą żaberta jest duży bąbel pośrodku czoła, który przybiera szkarłatną barwę i zaczyna błyskać, gdy zwierzę wyczuje niebezpieczeństwo.
Veneficium
Re: Bestiariusz
by Veneficium Nie Lis 06, 2016 3:02 pm
STWORZENIA WODNE
CIAMARNICA
- opis:
- Stworzenie, które występuje na dnie Morza Północnego. Ciało ciamarnicy o długości około 10 cali, czyli 25 centymetrów, jest wyposażone w otwór gębowy i woreczek z zabójczym jadem. Jad ten jest używany do obrony przed drapieżnikami. Trytony wyłapują ciamarnice i używają tych stworzeń jako broni, natomiast czarodzieje wykorzystują jej jad do sporządzania eliksirów. Podlega to jednak ścisłej kontroli Ministerstwa Magii.
DRUZGOTEK
- opis:
- Demon wodny, spotykany w jeziorach i rzekach na całym świecie. Ma bladozielone ciało pokryte rogami i bardzo długie palce, które zapewniają mu silny uchwyt, a także pozwalają udusić swoją ofiarę, jednakże łatwo jest je złamać. Stworzenie bardzo dobrze i szybko pływa. Głównym składnikiem diety druzgotka są małe ryby i glony, a jednak czasami zdarza mu się zapolować nawet na człowieka. Trytony potrafią udomowić demona, natomiast wobec ludzi jest on bardzo agresywnie nastawiony.
HIPOKAMPUS
- opis:
- Błękitne, białe lub szare stworzenie pochodzące z Grecji, ma głowę i pierś konia, a ogon i zad olbrzymiej ryby. Chociaż gatunek ten zazwyczaj spotyka się w Morzu Śródziemnym, w 1949 roku przepiękny niebieski deresz został schwytany przez trytony u wybrzeży Szkocji, a następnie przez nie udomowiony. Hipokampus składa duże jaja o półprzezroczystych skorupkach, przez które można zobaczyć uśpione kijanki.
INFERIUS
- opis:
- Czarnomagiczne zwłoki "ożywione" za pomocą czarnej magii. Stworzenia te nie mają wolnej woli i nie są zdolne do samodzielnego myślenia. Ich jednym celem jest spełnianie rozkazów czarnoksiężnika, który powołał je do życia. Jako stworzenia ciemności, inferiusy boją się światła i ciepła. Są odporne na wiele zaklęć, w tym na Avada Kedavra; nie odczuwają bólu, więc zaklęcia powodujące cierpienie (jak np. Cruciatus) nie wpływają na nie w żaden sposób. Wiadomo także, że klątwa Sectumsempra nie pokona inferiusa, ponieważ w żyłach tych stworzeń nie ma krwi.
JEŻANKA
- opis:
- Ryba pokryta długimi kolcami żyjąca w Oceanie Atlantyckim. Mówi się, że pierwsza ławica jeżanek została stworzona przez czarodziejów na początku XIX wieku, w zemście na mugolskich rybakach, którzy obrazili grupę czarodziejów−żeglarzy. Od tamtej pory w tym miejscu oceanu rybacy znajdują porwane przez jeżanki puste sieci. Jeżanka jest także wykorzystywana jako składnik w warzeniu eliksirów.
KELPIE
- opis:
- Demon wodny może przybierać rożne kształty, ale najczęściej ukazuje się pod postacią konia z wiechą sitowia zamiast grzywy. Kiedy zwabi na swój grzbiet niczego nieświadomego nieszczęśnika, nurkuje z nim na dno rzeki lub jeziora, gdzie zjada go pozwalając, by wnętrzności wypłynęły na powierzchnie. Aby pokonać kelpie należy nałożyć jej za pomocą zaklęcia wędzidło, co sprawi, że stanie się uległa i niegroźna. Największa kelpie na świecie zamieszkuje jezioro Loch Ness w Szkocji.
PLUMPKA
- opis:
- Okrągła, cętkowana ryba, którą można rozpoznać po dwóch długich nogach zakończonych płetwiastymi stopami. Zamieszkuje głębokie jeziora, w których ryje dno w poszukiwaniu żeru. Jej ulubionym pokarmem są wodne ślimaki. Plumpka nie jest zbyt groźna, ale może skubać stopy i ubranie pływaków. Trytony uważają ją za szkodnika i chętnie się jej pozbywają, zawiązując jej elastyczne odnóża w supeł, wtedy plumpka odpływa i nie może powrócić, zanim się nie rozplącze, co zwykle zabiera jej kilka godzin.
RAMORA
- opis:
- Ramory to srebrne ryby, żyjące w Oceanie Indyjskim. Posiadają silne magiczne moce, potrafią zakotwiczyć statki i są ochroniarzami żeglarzy. Wysoko cenione przez Międzynarodową Konfederacją Czarodziejów. Ustanowiono dla ich bezpieczeństwa wiele praw.
SKORPENA
- opis:
- Drapieżna ryba morska dodawana do eliksirów. Jest to duże zwierzę: osiąga od 30 centymetrów do nawet metra długości przy około 3 kilogramach masy ciała. Skorpeny charakteryzuje także długowieczność, żyją nawet sto lat.
SZCZUROSZCZET
- opis:
- Stworzenie przypominające szczura spotykane w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Na grzbiecie szczuroszczet posiada narośl przypominającą morską pierścienicę. Szczuroszczet żywi się skorupiakami, nie gardzi jednak i stopami każdego, kto jest na tyle nierozważny, by na niego nadepnąć.
TRYTON
- opis:
- Człekokształtne stworzenie z rybim ogonem zamiast nóg (mugole znają je jako syreny). Posiadają zielonkawą skórę i włosy tego samego koloru. Tak, jak u ludzi, występują u nich drobne różnice w wyglądzie. Bronią trytonów jest ciamarnica. Obecnie występują na całym świecie. Ich ojczyzną są głębiny Morza Śródziemnego. Trytony budują pod wodą skomplikowane konstrukcje, służące za domy. Czasem hodują w swoich podwodnych "ogródkach" druzgotki, służące im za domowe zwierzątka. Pomiędzy naszą społecznością, a ich nie ma wielkich różnic. Żyją podobnie jak my i są bardzo dobrze zorganizowane. Tak samo, jak centaury, z którymi się solidaryzowały, trytony dobrowolnie odmówiły statusu istot. Do tej pory widnieją jako „stworzenia”.
WĄŻ MORSKI
- opis:
- Stworzenie występujące w Atlantyku, Oceanie Spokojnym i Morzu Śródziemnym. Chociaż wyglądają groźnie, nie są znane z przypadków morderstw ludzi, jeśli nie liczyć histerycznych opowieści mugoli o okrutnym zachowaniu tych zwierząt. Osiągają 100 stóp długości, mają końską głowę i ciało węża, którego pętle wystają ponad wodę.
WODNIK KAPPA
- opis:
- Kappa jest podobna do pokrytej rybią łuską małpy, posiadająca długie płetwiaste łapy służące do pływania i duszenia swoich ofiar. Na głowie Kappy posiadają lejki wypełnione wodą, której utrata powoduje pozbawienie ich mocy. Kappy występują w rzekach i sadzawkach w Japonii. Istnieją dwa sprawdzone sposoby obrony przed Kappami: można sprawić by się ukłoniła (np. kłaniając się jej) co spowoduje wylanie wody z lejka lub rzucić jej ogórek z wyrytym na nim naszym imieniem.
Veneficium
Re: Bestiariusz
by Veneficium Nie Lis 06, 2016 3:13 pm
STWORZENIA POWIETRZNE
CAIPORA
- opis:
- Małe i futrzane magiczne duszki z rodziny poltergeistów, które są bardzo złośliwe. Naturalnie występują w południowoamerykańskich lasach deszczowych strefy równikowej. Chociaż są wredne to dzielnie bronią swoich terenów i przychodzą pod osłoną nocy do szkoły magii Castelobruxo, aby pilnować uczniów i stworzeń, które mieszkają w lesie.
CHOCHLIK KORNWALIJSKI
- opis:
- Małe, denerwujące stworzenie o jasnoniebieskiej barwie. Potrafi latać i uwielbia psocić. Wydaje piskliwe, tylko dla podobnych sobie zrozumiałe odgłosy. Wyglądem przypomina bahankę. Odznaczają się dużą siłą w porównaniu do masy ciała. Mierzą 8 cali (ok. 20 centymetrów). Nie są pokryte żadnym owłosieniem. Mają duże, czarne oczy.
DEMENTOR
- opis:
- Dementorzy mają humanoidalny kształt. Osiągają wielkość do 3 metrów; całe ich "ciało" jest okryte czarnym, postrzępionym płaszczem, pozostawiającym odsłonięte jedynie dłonie i twarz, którą jednak ciężko zobaczyć dokładnie spod kaptura. Dementorzy nie posiadają oczu i ust, posiadają za to otwór w ich miejscu, który służy do wykonywania "Pocałunku Dementora", czyli aktu wyssania duszy z ciała ofiary. W przeciwieństwie do innych magicznych stworzeń, dementorzy unoszą się nad ziemią, gdyż nie posiadają nóg. Dementorzy są bezpłciowi, rozmnażają się poprzez proces podobny do pączkowania lub podziału. W trakcie tego mnożenia, powstaje widzialna dla wszystkich ludzi (także dla mugoli) mgła, wywołująca uczucie przygnębienia i smutku. Dementorzy jako pojedyncze osobniki nie są widzialni dla mugoli oraz charłaków; ci ostatni są jednak zdolni je rozpoznać, np. dzięki głośnemu, świszczącemu oddechowi. Dementorzy, jak zostało wcześniej wspomniane, są ślepi i swoje ofiary odszukują wykrywając ślady pozytywnych uczuć, którymi się żywią. Dementorzy wysysają wszelkie pozytywne wspomnienia z człowieka, pozostawiając tylko te najgorsze. Stałe przebywanie w obecności dementorów może doprowadzić do trwałej zmiany osobowości oraz psychiki (od łagodnych postaci depresji do skrajnych postaci szaleństwa). Pocałunek dementora jest aktem pozbawienia duszy człowieka, w trakcie którego dementor przykłada swoje "usta" do twarzy ofiary i pozbawia go wszelkich uczuć, zamieniając go w niezdolną do myślenia i czucia "pustą" skorupę. Pocałunek dementora nie jest równoznaczny ze śmiercią, jest czymś o wiele gorszym: dalsza egzystencja jest bezcelowa, gdyż pozbawiając duszy, pozbawia się także człowieczeństwa. Jedną z najskuteczniejszych metod walki z dementorami jest użycie Zaklęcia Patronusa. Patronus, jako emanacja dobra i skumulowanych pozytywnych uczuć i myśli jest w stanie przeciwstawić się dementorowi, o ile czarodziej jest na tyle silny, by przezwyciężyć swój lęk, strach i słabości. Nawet niecielesne patronusy, w postaci mgiełki potrafią odstraszyć na chwilę dementora, jednak dopiero zwierzęca forma Patronusa może go przepędzić.
ELF
- opis:
- Małe ozdobne istoty o bardzo niskiej inteligencji, używane głównie w celach dekoracyjnych. Elfy wyglądem przypominają małego człowieczka. Mogą osiągnąć do 5 cali (12,7 cm) wzrostu, potrafią latać, co umożliwiają im skrzydła (przezroczyste lub tęczowe). Występują głównie w lasach i na polanach. Elfy posiadają słabą moc magiczną, której używają do obrony przed takimi drapieżnikami, jak lelek wróżebnik. Mają kłótliwy charakter, ale są bardzo próżne, więc łatwo dają się namówić do odgrywania roli dekoracji. Elfy nie potrafią mówić, ale mogą komunikować się ze sobą za pomocą brzęczenia. Samica elfa składa za jednym razem nawet do pięćdziesięciu jaj, zawsze po spodniej stronie liścia. Po jakimś czasie z jaj wykluwają się barwne larwy. Gdy minie od 6 do 10 dni, larwy przędą kokony, z których po miesiącu wychodzą dorosłe, uskrzydlone elfy. Elfie skrzydła są składnikiem eliksirów, usunięcie ich nie zabije elfa, jednak spowoduje jego dużą irytację.
FENIKS
- opis:
- Wspaniały ptak o ogromnej magicznej mocy. Jego piór używa się jako rdzeni różdżek, a jego pieśń określana jest jako nieziemska i budząca dreszcze. Feniks zakłada gniazda na szczytach gór. Może żyć wiecznie, ponieważ kiedy jest już w podeszłym wieku, staje w płomieniach, a następnie odradza się z popiołów jako pisklę. Feniksy to niezwykle łagodne stworzenia. Są bardzo związane ze swoimi właścicielami. Mimo to tylko nielicznym czarodziejom udało się go oswoić. Jego pieśń umacnia odwagę osób o czystym sercu i zasiewa strach w sercach nieczystych. Łzy feniksa mają silne właściwości lecznicze, potrafią uleczyć wiele ciężkich ran oraz są jedynym antidotum na jad bazyliszka. Do tego feniksy potrafią one przenosić ogromne ciężary.
GROMOPTAK
- opis:
- Spore stworzenie żyjące w Ameryce, w Stanach Zjednoczonych. Gromoptak jest dużym ptakiem rodzimym dla suchego klimatu Arizony. Posiada jasne pióra i jest blisko spokrewniony z feniksem. Może tworzyć burze podczas lotu i wyczuć niebezpieczeństwo. Jeden z domów Ilvermorny został nazwany na jego cześć.
LELEK WRÓŻEBNIK
- opis:
- Ptak, przypominający wyglądem małego, chudego sępa. Posiada zielono-czarne pióra, które nie nadają się do pisania (odpychają atrament). Osobniki te żywią się elfami i dużymi owadami. Ojczyzną lelka wróżebnika są wyspy brytyjskie. Obecnie spotyka się go na terenie całej Północnej Europy. Gniazda o kształcie łez zakładają na ciernistych krzewach - głównie na jeżynach. Wylatują z nich tylko podczas silnego deszczu. Podczas ładnej pogody nie ruszają się poza nie. Lelek wróżebnik wydaje charakterystyczne niskie, drgające dźwięki. Według dawnych wierzeń usłyszenie ich wróżyło śmierć. Przez ten fakt, czarodzieje omijali szerokim łukiem jego gniazda. Podobno niejeden mag, gdy tylko usłyszał krzyk lelka, dostał ataku serca. Obecnie "wróżenie" tego ptaka przyjęło inną formę. Gulliver Pokeby udowodnił, że wcale nie zabija, tylko wywołują deszcz. Stał się przez to popularnym domowym ulubieńcem, choć jest dość uciążliwy w zimie − jęczy non stop w nocy.
MEMORTEK
- opis:
- Ptaszek zamieszkujący północną Europę i Amerykę. Żywi się owadami. Przez całe życie jest niemy, a dopiero przed śmiercią wydaje odgłosy, które usłyszał w swoim życiu w odwrotnej kolejności.
MUCHA SIATKOSKRZYDŁA
- opis:
- Owad z rodziny Chrysopidae, ma dwa długie wąsy i dwie pary zielonkawych, pożyłkowanych skrzydeł, wydaje przykry zapach.
NARGLE
- opis:
- Nargle są małymi, okrągłymi stworzeniami, przypominającymi małe muszki. Posiadają złotawe skrzydła, a ich ciało porastają jasne włoski. Nie posiadają pancerzyków. Najchętniej przesiadują w jemiołach. Gdy latają (często w gąszczach roślin), da się słyszeć ciche bzyczenie.
NIMFA LEŚNA
- opis:
- Małe, skrzydlate stworzenie, które prawdopodobnie jest gatunkiem pokrewnym z elfem i/lub chochlikiem kornwalijskim. Mieszkają w lasach i są wykorzystywane jako ozdoby święteczne w Akademii Magii Beauxbatons, gdzie śpiewają dla studentów podczas posiłków.
POLTERGEIST
- opis:
- Złośliwe stworzenie, które nawiedza domy i zamki. Uwielbiają dokuczać innym. Poltergeisty mogą przybierać różne postacie i chwytać przedmioty. Same też decydują kiedy stają się widzialne a kiedy nie.
SMOK - CHIŃSKI OGNIOMIOT
- opis:
- Jest dość dużym smokiem, waży od 2 do 4 ton. Samica jest większa od samca. Pokryty jest gładką szkarłatną łuską, zza głowy wyrastają mu cienkie złote kolce. Posiada charakterystyczną budowę ciała − wygląda jak wąż ze skrzydłami oraz silnymi tylnymi kończynami. Duży pysk umieszczony na długiej szyi wyposażony jest w ostre zęby. Chiński Ogniomiot posiada sześć palców w przednich kończynach: trzy z nich mają ostre szpony i mogą służyć jako broń, a trzy pozostałe stanowią rusztowanie dla błoniastych skrzydeł. Jaja Ogniomiota są purpurowe w złote cętki; skorupka jest wartościowym składnikiem wykorzystywanym w chińskiej magii. Jaja w proszku chińskiego ogniomiota mają zastosowanie w eliksirotwórstwie − odkrył to w XV wieku Quong Po. W chwilach zdenerwowania z nozdrzy bucha mu ogień w kształcie grzyba - właśnie od tego pochodzi jego nazwa. Smoki te pożywiają się niemalże wszystkimi ssakami mniejszymi od siebie, jednak ich głównymi ofiarami są świnie i ludzie. Jest stosunkowo agresywny, ale zarazem bardziej tolerancyjny niż inne rasy. Zdarza mu się dzielić terytorium z innymi osobnikami.
SMOK - CZARNY HEBRYDZKI
- opis:
- Smok ten pochodzi z Wielkiej Brytanii z archipelagu Hebrydów leżącego na północy Szkocji. Jest bardziej agresywny od występującego w Walii zielonego smoka walijskiego. Czarny hebrydzki wymaga olbrzymiego terytorium − przynajmniej 100 mil kwadratowych. Klan czarodziejów MacFusty, który od wieków zamieszkuje Hebrydy, jest odpowiedzialny za opiekę nad swoimi rodzimymi smokami. Osiąga do 30 stóp (czyli do 9 metrów) długości, ma ciemne, szorstkie łuski i błyszczące, fioletowe oczy. Wzdłuż grzbietu posiada rząd małych, ale ostrych jak brzytwa wyrostków kostnych. Ogon smoka hebrydzkiego zakończony jest szpikulcem w kształcie grotu strzały, a skrzydła przypominają skrzydła gigantycznego nietoperza. Odżywia się przede wszystkim drobną zwierzyną, ale także dużymi psami i bydłem.
SMOK - DŁUGOPYSK PORTUGALSKI
- opis:
- Rasa smoka zamieszkująca głównie północne części Portugalii, niedaleko Gerês. Ma jasnozielone łuski i czarne oczy.
SMOK - DŁUGORÓG RUMUŃSKI
- opis:
- Ma ciemnozielone łuski i błyszczące złote rogi, na które nabija zdobycz w celu upieczenia jej swoim ognistym oddechem. Występuje w Rumunii, która jest teraz najważniejszym na świecie rezerwatem smoków.
SMOK - NORWESKI KOLCZASTY
- opis:
- Wyglądem przypomina rogogona węgierskiego. Jajo, z którego się wykluwa, jest czarne. Inne charakterystyczne cechy to: wydatne kolce umiejscowione wzdłuż grzbietu i to, że młode smoki umiejętność ziania ogniem opanowują szybciej od innych ras. Ukąszenie tego smoka jest jadowite. Zjada większość ssaków lądowych, a czasem nawet stworzenia wodne. Jest wyjątkowo agresywny w stosunku do przedstawicieli własnego gatunku.
SMOK - OGNIOMIOT KATALOŃSKI
- opis:
- Rasa smoka z Katalonii, która leży w Hiszpanii. Charakteryzuje się jasnymi łuskami i długim, czarnym pyskiem. Czasem miota ogniem również przez sen.
SMOK - OPALOOKI ANTYPODZKI
- opis:
- Jedna z dziesięciu czystej krwi ras smoka. Pochodzi z Nowej Zelandii, ale kiedy na jego terytorium zaczyna brakować jedzenia, zdarzają się migracje do Australii. Opalooki woli zamieszkiwać doliny niż góry, co jest nietypowe dla smoków. Jego wielkość waha się między 2 a 3 tonami. Jego wygląd robi duże wrażenie: ma perłowe łuski i lśniące, wielobarwne, pozbawione źrenic oczy, od których wywodzi się nazwa rasy. Opalooki zieje jaskrawoczerwonym ogniem. Smok ten nie jest zbyt agresywny i zabija tylko wtedy, gdy jest głodny. Jego ulubionym pokarmem są owce, ale znane są przypadki polowania na większe ofiary. Seria ataków na kangury pod koniec lat 70tych XX wieku była dziełem samca smoka Opalookiego, który został przegnany ze swojego terytorium przez dominującą samicę. Jaja Opalookiego są blado-szarego koloru. Nieświadomi mugole mylą je czasem ze skamielinami.
SMOK - ROGOGON WĘGIERSKI
- opis:
- Uważany za jednego z najbardziej agresywnych smoków. Odznacza się wielką siłą, a także zwinnością. Ma żółte oczy, czarne lub bordowe łuski i kolczasty ogon. Jego jajo jest granitowo-szare, o bardzo grubej skorupie. Poza tym posiada rogi w kolorze mosiądzu; potrafi ziać ogniem na odległość dochodzącą nawet do 50 stóp; młode rozbijają skorupkę jaja przy pomocy kolców na ogonie. Odżywia się kozami, owcami oraz ludźmi. Bardzo niebezpieczny.
SMOK - SPIŻOBRZUCH UKRAIŃSKI
- opis:
- Największa ze wszystkich smoczych ras. Stosunkowo rzadkie na wolności, Spiżobrzuchy są wykorzystywane przez gobliny do pilnowania ważnych skarbców w podziemiach londyńskiego Banku Gringotta. Wielki, pękaty smok osiągający nawet do 30 metrów długości oraz ponad 6 ton wagi. Przednie kończyny mają postać wielkich, błoniastych skrzydeł. Szyja jest dość długa i smukła, zaś wąski i wydłużony pysk zakończony jest długimi i cienkimi rogowymi wyrostkami wyrastającymi zza głowy. Paszcza wypełniona jest ostrymi zębami, zaś pysk kończy się niewielkim dziobem. Smoki te pomimo dużej masy są znakomitymi lotnikami. Ciało Spiżobrzucha pokryte jest metalicznie szarą łuską, oczy mają czerwoną barwę. Osobniki trzymane w podziemiach banku Gringotta są blado-szare lub nawet albinotycznie białe, ponieważ przez całe życie nie mają kontaktu ze światłem słonecznym. Gatunek ten pochodzi z terenów Ukrainy. Spiżobrzuchy są pod stałą obserwacją ukraińskich czarodziejów, po incydencie, do którego doszło w 1799 roku. Jeden ze smoków porwał wtedy z Morza Czarnego pusty żaglowiec. Należy do najniebezpieczniejszych gatunków smoka, ustępuje jednie odrobinę mniejszemu, lecz bardziej agresywnemu Rogogonowi Węgierskiemu. Jak wszystkie smoki, potrafi ziać ogniem. Jego pożywienie stanowią wszelkie duże zwierzęta, głównie lądowe ssaki takie jak kozy, owce czy bydło.
SMOK - SZWEDZKI KRÓTKOPYSKI
- opis:
- Krótkopyski jest koloru srebrnoszarego. Jego skóra jest pożądana, ponieważ wykorzystuje się ją do produkcji rękawic ochronnych i osłon. Ogień wydobywający się z jego nozdrzy jest koloru niebieskiego, a spopielenie drzewa lub kości trwa zaledwie kilka sekund. Szwedzki Krótkopyski zamieszkuje trudno dostępne miejsca, wysoko w górach, dlatego ma na sumieniu mniej ofiar niż inne gatunki smoków.
SMOK - WALIJSKI ZIELONY
- opis:
- Zielony smok walijski ma wygląd stosunkowo dużego jaszczura pokrytego dość gładką, jednolitą łuską. Jego charakterystyczną cechą jest intensywny, zielony kolor ciała. Jest jednym z największych magicznych stworzeń Wielkiej Brytanii, ustępuje jednak wielkością smokom zamieszkującym północno-wschodnią część Europy. Posiada błoniaste skrzydła oraz cztery kroczne kończyny, z czego przednie są zbliżonej długości do tylnych. Z tyłu krótkiej głowy wyrastają mu dwa niewielkie rogi. Jego jaja są ziemisto-brązowe w zielone cętki. Obecność Zielonego Pospolitego Smoka Walijskiego można rozpoznać już z dużej odległości, po jego niezwykle melodyjnym ryku. Z reguły nie atakuje ludzi ani nie wchodzi w szkodę mugolom, jednak rozdrażniony lub wygłodniały może zabić człowieka lub atakować bydło. Jest zwierzęciem wybitnie mięsożernym, głównym elementem jego diety są owce oraz inne ssaki lądowe. Jest najliczniejszym gatunkiem smoka. Zamieszkuje całą Walię, głównie wysokie partie gór, gdzie są tam specjalnie dla nich założone rezerwaty.
SMOK - ŻMIJOZĄB PERUWIAŃSKI
- opis:
- Najmniejsza ze smoczych ras, która pochodzi ze wschodniego i północno-wschodniego Peru. Jego ciało osiąga 5 metrów długości i pokryte jest gładką łuską koloru miedzi. Przez środek jego grzbietu przebiega czarny pas. Ma krótkie nogi, małe rogi na głowie i bardzo jadowite kły. Żmijoząb Peruwiański lata najszybciej, ze wszystkich smoczych ras. Głównym składnikiem jego diety były krowy i kozy, ale gusta te uległy zmianie, pod koniec XIX wieku. Żmijozęby rozsmakowały się wtedy w ludzkim mięsie. Zmusiło to Międzynarodową Konfederację Czarodziejów do wysłania łowców, którzy przetrzebili zbyt szybko rozmnażającą się populację Żmijozęba. Smokolog Harvey Ridgebit był pierwszym czarodziejem, który złapał żmijozęba peruwiańskiego. Smocza ospa była chorobą, która rozpowszechnili czarodzieje pracujący przy żmijozębach.
ŚWIERGOTNIK
- opis:
- Jest afrykańskim ptakiem o wyjątkowo jaskrawym upierzeniu; spotyka się osobniki pomarańczowe, różowe, cytrynowozielone i żółte. Świergotniki są od dawna dostarczycielami luksusowych piór, składają też przepięknie nakrapiane jaja. Śpiew świergotnika, choć z początku miły uchu, po pewnym czasie doprowadza słuchacza do szaleństwa i dlatego na sprzedawane świergotniki rzuca się zaklęcie uciszające, które należy co miesiąc odnawiać. Posiadacze świergotników muszą mieć licencje, ponieważ ptaki te wymagają specjalnej opieki. Zaprzeczyć mitu o szkodliwości słuchania pieśni świergotników próbował Ulrik Niegodziwy. Czarodziej ten słuchał melodii nieprzerwania przez trzy miesiące. Kiedy przyszedł po tym okresie przed Radę, jej członkowie myśleli, że Ulrik ma na sobie perukę, jednak później odkryli, że jest to martwy borsuk.
TRZMINOREK
- opis:
- Szary, włochaty owad latający, który wytwarza syrop wywołujący melancholię. Substancja ta jest używana jako antidotum na histerię spowodowaną spożyciem liści raptuśnika. Zdarza się, że trzminorek zagnieżdża się w ulach, ze zgubnym dla miodu skutkiem. Gnieździ się w ciemnych, zacisznych miejscach, takich jak dziuple drzew i jaskinie. Żywi się głównie pokrzywami. Występuje w północnej Europie.
WIELKI NAWAŁNIK BURZOWY
- opis:
- Olbrzymi magiczny ptak, który używany jest do transportu uczniów do Szkoły Magii Mahoutokoro w Japonii. Dzieci w wieku od siedmiu do jedenastu lat latają na nawałnikach burzowych od i do domu każdego dnia. Wielki nawałnik burzowy jest większą odmianą swojego mniejszego odpowiednika.
ZNIKACZ
- opis:
- Jest niezwykle rzadkim ptakiem chronionym, którego skrzydła obracają się o 360°. Ten okrąglutki ptak, o bardzo długim, wąskim dziobie i błyszczących, przypominających czerwone kamienie szlachetne, oczach potrafi niezwykle szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek z niespotykaną szybkością i zręcznością zmienia kierunek lotu. Pióra i oczy złotego znikacza są tak wysoko cenione, że swego czasu groziło mu wyginięcie z powodu polowań. Niebezpieczeństwo zauważono w porę i gatunek został otoczony ochroną, której najważniejszym krokiem było zastąpienie w quidditchu złotego znikacza złotym zniczem. Złoty znikacz dostał kategorię XXXX nie dlatego, że jest niebezpieczny, ale z powodu wysokich kar, które grożą za złapanie go lub skrzywdzenie. Od początku XII w. ulubioną rozrywką czarodziejów i czarownic było polowanie na znikacze. Dzisiaj gatunek chroniony, niegdyś występował powszechnie w całej północnej Europie, chociaż mugole rzadko go widywali (ze względu na jego szybkość i zdolność ukrywania się). Małe rozmiary znikacza połączone z jego wyjątkową zwinnością w powietrzu i zdolnością wyprowadzania drapieżników w pole sprawiły, że był bardzo trudnym łupem. Ten, kto złapał znikacza okrywał się powszechną sławą. Podczas takich polowań znikacz najczęściej ginie, trafiony zaklęciem lub najzwyczajniej zmiażdżony ręką myśliwego. Łowy na znikacze odbywały się najczęściej w ciągu dnia, co dawało mugolom wyjątkową sposobność obserwowania czarodziejów i czarownic latających na miotłach. Istniejąca wówczas Rada Czarodziejów nie była jednak w stanie ograniczyć popularności tego sportu. Wydaje się zresztą, że nie widziała w tym nic złego.
ŻĄDLIBĄK
- opis:
- Australijski owad. Ma około pół cala długości i jest intensywnie szafirowy. Lata z tak dużą prędkością, że mugole rzadko go zauważają, a nawet czarodziejom spostrzeżenie go sprawia pewne trudności, dopóki nie zostaną użądleni. Żądlibąk ma skrzydła na czubku głowy. Macha nimi tak szybko, że podczas lotu kręci się wokół własnej osi. U dołu ciała znajduje się długie i cienkie żądło. Użądlenie wywołuje najpierw zawroty głowy, a następnie lewitację. Pokolenia młodych australijskich czarownic i czarodziejów starały się łapać żądlibąki i zmuszać je do żądlenia, aby móc cieszyć się tymi efektami ubocznymi, aczkolwiek zbyt duża ilość użądleń może sprawić, że ofiara będzie się unosić nad ziemią przez kilka dni, a w przypadku silnej reakcji alergicznej może dojść do stałej lewitacji. Suszone żądła żądlibąka są składnikiem kilku eliksirów, podobno są też używane do produkcji tak lubianych przez młodych czarodziejów cukierków, musów-świstusów.
ŻMIJOPTAK
- opis:
- Stworzenie spotykane na Dalekim Wschodzie i w Indiach. Jest upierzonym i uskrzydlonym dwunogim stworzeniem o wężowatym ciele, które może osiągnąć 15 stóp długości. Żywi się głównie szczurami i ptakami, ale zdarzało się, że porywał małpy. Żmijoptak jest agresywny wobec wszystkich, którzy się do niego zbliżą, szczególnie, kiedy broni swoich jaj, których skorupki zrobione są z najczystszego i najdelikatniejszego srebra.
Veneficium
Re: Bestiariusz
by Veneficium Nie Lis 06, 2016 6:39 pm
STWORZENIA MITYCZNE
ABARIMONOWIE
- opis:
- Mityczny lud zamieszkujący ponoć Himalaje. Według podań wyglądali właściwie jak zwykli ludzie, a odróżniała ich jedynie wyjątkowo gruba skóra i odwrócone o sto osiemdziesiąt stopni stopy. Abarimonowie chodzili nago, żyli w zgodzie z dzikimi zwierzętami i potrafili bardzo szybko biegać.
AKWAWIRUS
- opis:
- Eksperymentalne stworzenie trzymane ponoć w Departamencie Tajemnic Brytyjskiego Ministerstwa Magii. Według zeznań świadków akwawirusy to ludzkie mózgi z mackami, którymi oplatają swoją ofiarę. Ministerstwo nie potwierdziło tych doniesień.
CHRAPAK KRĘTOROGI
- opis:
- Stworzenie, które widziano ponoć w gęsto zalesionych rejonach Szwecji. Ma róg i... tyle o nim wiadomo.
ENFIELD
- opis:
- Mityczna hybryda z głową lisa, piersią psa (najczęściej charta), brzuchem lwa, tylnymi łapami i ogonem wilka oraz przednimi łapami orła, która według Irlandzikich legend pojawiała się na polach bitew i pilnowała, by wróg nie zabrał ciał ofiar jako trofeów.
GNĘBIWTRYSK
- opis:
- Niewielkie duszki, które podobno dostają się do mózgów swoich ofiar przez uszy. Mogą one zarówno mieszać w głowach jak i odpowiadać za złe samopoczucie.
HELIOPACI
- opis:
- Potężne duchy ognia, przypominające posturą człowieka. Pędzą po ziemi, zapalając wszystko wokół siebie. Ich istnienie nie zostało potwierdzone.
JORŌGUMO
- opis:
- Pochodzące z Japonii pająki, które po skończeniu 400 lat osiągały wielkość byka potrafiły ponoć przemieniać się w kobiety o zniewalającej urodzie. Mimo, że dość upiorne, ratowały podobno ludzi przed utonięciem.
PONURAK
- opis:
- Wielki, potężny, czarny, widmowy pies o czerwonych oczach, uważany za zwiastun śmierci. Podobno sprowadza zgon na każdego, kto go ujrzy. Na pewno jest omenem najbardziej znanym - złą sławę ponurak zdobywał w czarodziejskim świecie przez wieki i teraz, jest jednym z najgorszych, jeśli nie najgorszym, omenem.
SIMURGH
- opis:
- Wywodzący się z Persji simurgh to mityczny, ogromny ptak z tłowiem psa, który który był w stanie dźwignąć nawet słonia. Był tak stary, że trzykrotnie był świadkiem końca świata a rozumny, przez te wszystkie lata poznał odpowiedzi na wszelkie pytania nurtujące ludzkość.
WEETIMOROUSBEASTIE
- opis:
- Legendarny potwór, który rzekomo ma żyć nad brzegiem rzeki Clyde w Szkocji.
Veneficium
Sponsored content
:: Dział organizacyjny :: Wiadomości ogólne :: ♦ Fabuła
Strona 1 z 1
Pozwolenia na tym forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach