Składniki do eliksirów

Algi - morskie wodorosty w kolorze zielonym, czarnym i brunatnym. Mają działanie regulujące ciśnienie krwi, oczyszczają organizm z toksyn zewnętrznych (pochodzących od papierosów, alkoholu, czy chemikaliów). Ponad to działają odmładzająco i rozświetlająco na cerę oraz skórę.

Aloes - doskonale nawadnia i przeczyszcza organizm, a sok z niego obniża zawartość cukru. Wspomaga leczenie nowotworów, powstrzymuje białaczkę i wyciągi z niego łagodzą obrzęki, odleżyny i inne choroby skórne.

Asfodelus (asphodel) - śródziemnomorska roślina liliowata o wąskich liściach i białych lub żółtych kwiatach, w starożytności sadzona na cmentarzach jako pokarm dla zmarłych, poświęcona królowej Hadesu Persofenie; jej bulwa jest składnikiem eliksirów, m.in. napoju usypiającego, znanego także jako Wywar Żywej śmierci.

Arszenik - biały proszek o słodkawym zapachu, trudno rozpuszczalny w wodzie, o silnym działaniu trującym. Roztwarza się w kwasie solnym i w roztworach alkaliów z utworzeniem jonów Podczas ogrzewania sublimuje. W przyrodzie występuje jako minerały: arsenolit i klaudetyt. Arszenik używany jest do otrzymywania leków, barwników, szkła, trucizn (np. do tępienia szczurów).

Akonit - inaczej Tojad.

Bylica - inaczej Piołun.

Bezoar - kamień tworzący się w przewodzie pokarmowym kozła afgańskiego; zbite guzy uformowane w żołądku z zalegającego tam materiału: fitobezoar - z włókien i resztek roślinnych, trichobezoar - z połykanych włosów. Fitobezoary występują szczególnie w pewnych strefach geograficznych, gdzie obficie spożywa się daktyle, orzechy kokosowe, selery, dynię, rodzynki, śliwki itp.

Brodawkolep - sproszkowana substancja, która w zetknięciu ze skórą w kilka minut pokrywa ją wstrętną brązową skorupą przypominającą wielką brodawkę. Usunąć ją można tylko zaklęciem oczyszczającym.

Cebulka Squill - niewielka cebulka o fioletowych łuskach, lekko mięsista o spiczastym końcu, występująca w Azji Mniejszej, na Kaukazie i Ukrainie. Liście jej kwiatu silnie podrażniają skórę, ale same cebulki działają odprężająco i upajająco.

Chińska chrupiąca kapusta - magiczna roślina prawdopodobnie pochodząca z Chin, żywi się ona twardymi warzywami, jak marchew albo seler, które chrupie - stąd jej nazwa. Jako składnik do eliksirów chińską chrupiąca kapustę można nakarmić czymś i odczekać dobę, a wtedy ona wydobywa ze swojego pożywienia najczystszą esencje i można ja wrzucić do eliksiru zamiast niego - mocno zwiększając udział danego składnika i tym samym moc samego wywaru.

Ciemiernik Czarny - bardzo ciekawa i rzadka roślina z rodziny jaskrowatych. Kwiat ma białą barwę i kwitnie na przełomie listopada i grudnia. Wywołuje podrażnienie błon śluzowych, zawroty głowy, duszności.

Czerniec gronkowy - niezwykle trująca roślina, używana głównie do zwalczania szkodników. Jest ona też składnikiem trucizn ze względu na swoje działanie. Początkowo w starożytności próbowano leczyć nim choroby kobiece, ale stosowany doprowadzał do niewydolności i krwawienia wewnętrznego. Silnie przeczyszcza i odwadnia.

Czosnek - rodzaj z rodziny liliowatych, zaliczany niekiedy do amarylkowatych lub czosnkowatych (Alliaceae), obejmujący około 300 gatunków bylin cebulowych lub kłączowych, rosnących głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej, w tym wiele ważnych roślin uprawnych i ozdobnych. Liście obłe, rynienkowate lub płaskie i wąskie. Kwiaty drobne, najczęściej białe, różowe lub purpurowe, zebrane w baldachy.

Czosnek pospolity - pochodzący z Azji Środkowej, jest często uprawiany jako przyprawa oraz roślina lecznicza. Składnik czosnku alliina, przekształcający się w allicynę o silnym działaniu bakteriobójczym. Zawiera ona ponadto witaminę C oraz ma właściwości moczopędne, przeciw miażdżycowe i hipotoniczne (obniżające ciśnienie krwi).

Czułki szczuroszczeta - niezwykle rzadki składnik pozyskiwany z grzbietu szczuroszczeta. Spożycie jednej macki zwiększa odporność na zaklęcia i uroki, a przedawkowanie objawia się fioletowym kolorem włosów w uszach.

Dziurawiec zwyczajny - rodzaj z rodziny dziurawcowatych obejmujący ok. 350 gatunków roślin zielnych lub drzewiastych rosnących głównie w obszarach o klimacie subtropikalnym, rzadziej w strefach Umiarkowanych. O leczniczych właściwościach dziurawca decydują zawarte w nim substancje - hiperycyna (czerwony barwnik), flawonoidy, działający moczopędnie hiperozyt oraz rutyna i kwercetyna, uszczelniające naczynia włosowate, działające przeciwbiegunkowo i bakteriostatycznie garbniki. Stosowany wewnętrznie rozszerza naczynia krwionośne narządów wewnętrznych, działa żółciopędnie, moczopędnie, uspokajająco, przeciwbakteryjnie i tonizująco przy ogólnych osłabieniach. Zewnętrznie stosowany jest przy odmrożeniach, oparzeniach, leczeniu trudno gojących się ran i chorób skórnych. Dziurawiec powinien być stosowany rozważnie i z umiarem, gdyż wywołuje zwiększenie wrażliwości skóry na promienie słoneczne.

Dżdżownice - rodzina pierścienic. Posiadają wyraźną segmentację ciała. Ubarwienie zmienne, od żółtawego poprzez czerwone po niemal czarne. Długość ciała do 30 cm.

Fasolka Sopophorusa - owoc rośliny Sopophorusa, wyglądający jak pomarszczona perłowo-biała fasola przypominająca przerośnięte jagody jemioły. Zawiera w sobie sok o kolorze srebrnym, który usuwa pijącemu pamieć, ale zastosowany w eliksirze traci te właściwość i sprawia, że ma on mniej energii i jest bardziej ospały, ale w przypadku snu tak spowalnia prace organizmu, że sen ten może przypominać śmierć. 

Figa abisyńska - najlepsze okazy znajdują się w Abisynii. Kwiaty figi rosną wewnątrz owoców, a zarówno owoce jak i kwiaty mają kolor purpurowy. Liście mają właściwości lecznicze, a skórki owoców produkują fioletowy płyn, który należy okresowo zebrać - to on jest przydatnym składnikiem eliksirów, ponieważ ma właściwości skurczające oraz rozweselające.

Irysy - bylina o mocnych kłączach, które pachną fiołkami. Odwar z wysuszonego kłącza działa wykrztuśnie oraz moczopędnie, ponad to posiada właściwości antyseptyczne, co oznacza, że irys może być używany jako środek dezynsekcyjny. Warto również wiedzieć, że sproszkowany korzeń irysa czyści zęby.

Jad węża - trująca ciecz spływająca z kłów. Niektóre jady atakują układ nerwowy i wywołują porażenie mięśni, inne niszczą ważne dla organizmu cząsteczki chemiczne, co powoduje obumieranie komórek i tkanek, a jeszcze inne uśmiercają poprzez spowodowanie zakrzepu krwi i zatrzymanie akcji serca albo przez zahamowanie krzepliwości i śmiertelny krwotok. Jednak odpowiednio wykorzystane toksyny mogą zamiast nosiciela atakować chorobę i pomagać  w leczeniu.

Jaja bahanek - bahanki to popularne w Europie i Ameryce szkodniki, które często zakładają gniazda w domach czarodziejów. Składają one do pięciuset jaj na raz, więc jest to stosunkowo łatwy w zdobywaniu składnik eliksirów. Pomagają one wzmocnić pozytywne skutki eliksiru ale kosztem tego, że automatycznie po ich dodaniu nie może być on zażywany zbyt często, bo potrafi uzależnić.

Jajo popiełka - wąż popiełek ma tylko godzinę na to by złożyć swoje jaja, potem rozpada się w proch. Jaja są tak gorące, że jeśli nie zamrozi się ich zaklęciem, to mogą wywołać pożar. Zjedzone w całości leczą malarię, a po zamrożeniu są silnym składnikiem napojów miłosnych.

Jajo żmijoptaka - ich skorupki są zrobione z najczystszego i najdelikatniejszego srebra. 

Kamień Filozoficzny - twór alchemiczny występujący pod postacią kamienia, mający bardzo potężną magiczną moc. Stworzono go na przełomie I i II połowy XIV wieku w Anglii, a twórcą był Nicolas Flamel. Kamień ten może zamieniać każdy metalowy przedmiot w najczystsze złoto, oraz jest składnikiem Eliksiru Życia, którego picie przedłuża życie w nieskończoność. Jedyny istniejący kamień zniszczono w 1992 roku i do dziś nikomu nie udało się stworzyć drugiego.

Kamień księżycowy - lśniący minerał, perłowy, występujący w barwach: srebrnej, mlecznej, żółtawo-pomarańczowej, bladoniebieskiej, bezbarwny. Kamień ten jest bardzo skuteczny w leczeniu chorób kobiecych; łagodzi ból w przypadku bólów miesiączkowych, może pomóc w trudnościach z zajściem w ciążę, szczególnie, gdy wynikają one z blokad psychicznych. Dobrze jest go nosić blisko ciała w przypadku zaburzeń hormonalnych i chwiejności emocjonalnej.

Kamień Saargo - bezwonny, szary, idealnie kulisty kamień, wielkości 1 do 50 cali. Kamień dzięki któremu z kropli płynu można otrzymać kociołek z esencją o magicznej mocy, przydatny do tworzenia prawie każdego eliksiru, aby dodać mu większej mocy. Kamień odkryty przez Profesora Revenkors'a. Prawo Saargora: Substancji będzie 2 razy więcej niż wynosi średnica kamienia i 3 razy więcej niż dodawanej substancji w litrach.

Kły chropianka - kły należące do pasożyta, wyglądem przypominającego kraba. Ponieważ chropianki lubią pożerać magię (przez co ich ofiarami padają nie tylko magioczne stworzenia, ale i rdzenie różdżek oraz resztki eliksiru zaschnięte na dnie kociołka) ich kły mają wiele magicznych właściwości i potrafią silnie wzmocnić działanie eliksiru. Powinny być dodawane z niezwykłą rozwagą.

Kły węża - właściwości trujące, używany do najsilniejszych trucizn.

Koniczyna - występuje w Europie na łąkach i pastwiskach. Ma działanie przeciwnowotworowe, przeciwdziała osteoporozie i łagodzi menopauzę. Wywaru z koniczyn  nie należy podawać kobietom w ciąży!

Krew i róg jednorożca - symbol czystości i niewinności. Krew jednorożca, jak i jego sproszkowany róg mają właściwości magiczne. Krew to uniwersalne remedium na absolutnie wszystkie dolegliwości - od Czarnej Śmierci po chandrę.

Krew nietoperza - używa jej się do eliksirów służących widzeniu w ciemności. Dodawana do eliksirów miłosnych ma właściwości wiązania ukochanej osoby.

Krew salamandry - bardzo słodko pachnąca i lejąca substancja. Działa silnie przeciwbólowo, jeśli dodać do wywaru jedną krople za dużo, to może przyczynić się do silnego (podobnego do petryfikacji) odrętwienia ciała.

Krew trolla - używana w eliksirach regenerujących siły życiowe i zdrowie.

Krew węża - bardzo gęsta, brunatna ciecz, sprawdzająca się do naturalnego zagęszczania eliksirów. 

Kręgosłup Skorpeny - skorpenowate, ryby zamieszkujące morza strefy umiarkowanej i ciepłej. Skorpenowate mają rozmaite kształty ciała, dużą głowę, płetwę grzbietową uzbrojoną w kolce utworzone z cierniowatych promieni. W płetwie brzusznej znajduje się jeden kolec, w płetwie odbytowej 2 lub 3 kolce, u większości gatunków połączone z gruczołami jadowymi. Zawierają w sobie bardzo silną truciznę.

Krwiowiec - roślina pnąca się, rosnąca dziko na każdym kraju o umiarkowanej strefie klimatycznej; inaczej zwana "kanadyjskim krwawym korzeniem". Jest niezwykle odporna na silny wiatr oraz ulewy. Jest rośliną ozdobną, wyjątkowo pięknie i satysfakcjonująco zmieniającą kolor na krwistą czerwień tuż przed pierwszymi przymrozkami, ale stosowana w eliksirach to wysoce niebezpieczna trucizna. Działa niezwykle szybko, doprowadza do martwicy i atakuje układ krwionośny oraz organy wewnętrzne, wyłączając ich działania.

Księżycowy pył - bardzo szkodliwy przy bezpośrednim wdychaniu, ponieważ ostre drobiny mogą uszkodzić drogi oddechowe. Jednak użyty w eliksirze zagęszcza go i rozjaśnia, robiąc dobrą podstawę pod uczynienie mikstury kompletnie transparentną.

Kolce jeżowca - kolce mają różną budowę, mogą być gładkie, ząbkowane, żeberkowane lub szorstkie. Pomiędzy kolcami znajdują się tzw. pedicelaria, służące do oczyszczania powierzchni ciała i do obrony. Często zawierają gruczoły jadowe zawierające jad o dużej nieraz sile działania.

Kolce jeżozwierza - czarne, długie i ostre, wykorzystywane w wielu eliksirach, szczególnie w leczących.

Kora Drzewa Wiggen - jego kora ma właściwości regenerujące, dlatego jest częstym składnikiem eliksirów regenerujących i leczniczych.

Korzeń imbiru - korzeń imbiru to mocno pachnący i silny składnik do eliksirów, który głównie służy do łagodzenia - np mdłości czy bólu. Jego dodatkową zaletą jest fakt, że mocny napar z niego ma działanie przeciwdziałające zlepianiu się płytek krwi i jest w stanie zahamować lub znacznie spowolnić truciznę atakującą układ krwionośny. Niestety imbir w nadmiarze sam jest trucizną, bo potrafi doprowadzić do wrzodów żołądka, czy refluksu żołądkowego.

Korzonki Stokrotek - bylina z rodziny złożonych. Występuje w ogrodach, na pastwiskach, łąkach i przydrożach. Kwitnie od marca do zimy. Surowcem zielarskim są suszone koszyczki kwiatowe. Zawierają one garbniki, flawonoidy, śluzy, saponiny, kwasy organiczne, żywice i sole mineralne. Napary z kwiatu stokrotki używa się do leczenia gorączki, krwawień z płuc i układu moczowego. Stosuje się ją również przy stanach zapalnych dróg oddechowych, gdyż pobudza ona wydzielanie śluzu oskrzelowego. Wykazuje również działanie oczyszczające z toksyn i produktów przemiany materii zwiększając ich wydalanie z moczem. Zewnętrznie stosuje się napary do zachowania higieny osobistej, egzemach, zranieniach, łojotoku i zapaleniach skóry. Właściwości lecznicze stokrotki są, w większości przypadków, wykorzystywane w połączeniu z innymi ziołami w leczniczych mieszankach ziołowych.

Latające koniki morskie - bardzo maleńkie, niewiele większe od planktonu, stworzonka morskie mieszkające przy dnie czystych i stosunkowo płytkich zbiorników wodnych. Od mugolskich koników morskich różnią się tym, że mają dwie głowy i potrafią fruwać nieco ponad taflą wody na swoich maleńkich skrzydło-płetwach. Jako składnik eliksirów działają na to, by wewnątrz mikstury nie pojawiały się grudki oraz by się ona nie przypaliła.

Mandragora - mandragora lekarska rośnie przeważnie w ukryciu i należy do roślin rzadkich, dlatego od starożytności jest najbardziej poszukiwanym i najwyżej cenionym korzeniem czarodziejskim. Spożywa się zarówno jej świeże owoce, jak i pije wino z namoczonymi korzeniami lub pali jej liście. Korzeń już dawniej noszono jako talizman i spożywano jako napój miłosny. Jest skutecznym afrodyzjakiem, chociaż jej stosowanie związane jest ściśle z czarną magią, czarami, starymi rytuałami i kultem roślin. Przedawkowanie korzenia jest niebezpieczne z powodu podrażnienia dróg oddechowych. Mandragorę wykorzystuje się również w eliksirach pomagającym ludziom odzyskać świadomość po spetryfikowaniu.

Miesięcznik - roślina pnąca się, występująca dziko na każdym obszarze o umiarkowanej strefie klimatycznej. Jest raczej mało znanym składnikiem eliksirów, a jego charakterystyczną cechą są nasiona przypominające półksiężyce. Jako składnik do mikstur jest wykorzystywany jako trucizna, która zbyt mocno pobudza układ trawienny, sprawiając, że ofiara nie nadąża z pożywieniem się i zaczyna zjadać sama siebie.

Mięta - niezwykle aromatyczna i orzeźwiająca roślina, rosnąca na dziko w Europie. Jest wielozadaniowa, bo znalazła zastosowanie w gastronomi, w tworzeniu słodyczy oraz w medycynie i tworzeniu eliksirów - z jednej strony smarowanie skóry jej liśćmi potrafi odpędzić komary, a z drugiej mocny wywar z nich może zahamować nawet silniejsze trucizny atakujące układ trawienny w ich bardzo początkowym stadium. Poprawia nastrój i rozluźnia, a olejek z niej pomoże w walce z katarem i problemami dróg oddechowych. 

Mordownik - inaczej Tojad Żółty.

Muchy siatkoskrzydłe - owad zaliczany do rodziny muchowatych z rzędu muchówek, pospolity na całym świecie. Niezwykle popularne owady magiczne wykorzystywane przy przyrządzaniu eliksirów.

Mózg leniwca - mięsisty organ leniwca, produkujący niezwykle gęsty i nieprzyjemnie pachnący śluz, służący głównie do zagęszczania eliksirów leczniczych. Może on zupełnie zniwelować negatywne działanie trucizn, ale tylko dolany do nich przed wystudzeniem kociołka.

Nasiona ognia - inaczej ogniste nasiona. Nasiona zebrane z ognistego krzewu. Znajdują się one wyjściowo w wysokiej temperaturze, by je zebrać muszą być one schłodzone zaklęciem. Potrafią one przyspieszyć warzenie eliksiru poprzez szybsze podgrzewanie go od wewnątrz.

Oczy Diabła Morskiego - wykorzystywane do eliksirów leczących.

Oczy nietoperza - pomimo tego że są ślepe, nadają się idealnie do eliksirów leczących lub polepszających wzrok.

Ogon jaszczurki - jaszczurki odrzucają go w chwili zagrożenia życia, by to na nim skupić uwagę drapieżnika. Ma działanie dodające energii.

Ogon szczura - kiedyś panowało przeświadczenie, że ogon kryje w sobie truciznę, ale to tylko mit. Ma on działanie wspomagające przyrost i odnowę żywych organizmów.

Oko bazyliszka - bazyliszki znane są ze swych umiejętności magicznych, a zwłaszcza petryfikacji. Oczy bazyliszka doskonale nadają się będą do mikstur działających właśnie na zasadzie zamiany istoty żywej w kamień lub odwrotnie.

Otwornice - pierwotniaki z gromady zaliczanej do typu korzenionóżek występujące w wodach morskich o pełnym zasoleniu. Otwornice mają skorupkę wapienną stanowiącą otoczkę ciała, o licznych otworach, przez które wysuwają się na zewnątrz nibynóżki chwytające pokarm. Otwornice żywią się mikroplanktonem i cząstkami organicznymi. Rozmnażają się zarówno płciowo, jak i bezpłciowo.

Pajęczyna - nitkowaty twór, nici powstałe z krzepnącej na powietrzu wydzieliny gruczołów przędnych pająków i niektórych owadów; służą do snucia sieci łownych, odbywania lotów (babie lato) lub do osłony jaj, larw i poczwarek.

Paproć - rośliny zielne, wyjątkowo drzewiaste. Ekstrakt sporządzony ze świeżych kłączy działa silnie niszcząco wobec płazińców (np tasiemców), ale za duża dawka może uszkodzić nerw wzrokowy. Natomiast odwar służy do okładów na trudno gojące się rany oraz bóle kośćcowe. 

Panaceum - domniemany magiczny środek leczniczy przeciw wszystkim chorobom. Receptura na niego od stuleci jest poszukiwana przez alchemików, ale po dziś dzień wzmianki o nim można spotkać jedynie w mitach i legendach.

Pancerz chropianka - pancerz pozyskiwany z chropianka, idealny do antidotów.

Piasek morski - nagrzany, najlepiej przez słońce, działa rozgrzewająco i odprężająco na mięśnie, jeśli tylko się na nim położyć. Same drobinki piasku, odpowiednio oczyszczone, mają działanie masujące i peelingujące.

Pieczone odwłoki ważek - odwłoki ważek są długie, cienkie i podzielone na segmenty, jako składnik eliksirów, zwłaszcza dzięki tym segmentom, wydłużają czas działania eliksiru. Odpowiednia ich ilość potrafi przedłużyć go nawet o dobę.

Pijawki - gromada pierścienic; ok. 450 gatunków; ciało robakowate, dł. do 130 cm, na końcach ciała, przyssawki; obojnaki; słodkowodne, wyjątkowo morskie lub lądowe; drapieżniki lub pasożyty zewnętrzne żywią się głównie krwią.

Piołun - roślina występująca jako pospolity chwast na terenie całej Europy. Jest rośliną jednoroczną o silnie rozgałęzionych i ścielących się po ziemi łodygach. Drobne, eliptyczne liście, ułożone naprzeciwlegle, gęsto pokrywają łodygę. W kątach liści wyrastają drobne, biało różowe kwiaty. Surowcem zielarskim są szczyty pędów ścinane na początku kwitnienia. Wśród soli mineralnych znajduje się rozpuszczalna w wodzie krzemionka tworząca w organizmie koloid ochronny, zapobiegający tworzeniu się w narządach i przewodach moczowych, kamieni. Flawonoidy przyspieszają wydalanie z moczem szkodliwych produktów przemiany materii.

Pokrzywy - pospolity chwast, wykorzystywany w medycynie naturalnej. Herbata z pokrzyw pomaga walczyć ze stresem, wzmaga apetyt i leczy choroby wątroby i przewodu pokarmowego. Suszone pokrzywy są stosowane w walce z anemią i osłabieniem, a okłady z liści lecza schorzenia skóry - ropnie, czyraki, trądzik, guzki czy stany zapalne mięśni. Ekstrakt z pokrzywy jest też doskonałą płukanką odkażającą. Pokrzywa używana jest do leczenia ran silnie krwawiących. Chroni przed demonami i urokami. Leczy się nią również średnie i silne zatrucia. Składniki pokrzywy stanowić mogą uzupełnienie brakujących w organizmie niezbędnych substancji w prawidłowej przemianie materii jak, witaminy lub bio pierwiastki. Szczególnie cenne jest krwiotwórcze działanie pokrzywy.

Poranna rosa - wilgoć zbierająca się na liściach roślin wczesnym rankiem. Jest raczej rzadkim składnikiem eliksirów, ponieważ ma nikłe działanie, ale skutkuje oczyszczeniem mikstury i nadaniem jej delikatności w działaniu - nie zmniejszając jej siły, ale sprawiając, że etapy jej działania przechodzą jednego w drugi w łagodniejszy sposób. Nie należy z nią przesadzać, bo potrafi rozwodnić miksturę.

Przyprawa imbirowo-pieprzowa - sypka mieszanka imbiru i pieprzu, idealnie nadająca się jako mieszanka do dań i eliksirów. Dobra na przeziębienia, bóle gardła i brzucha, przeciwdziała nudnościom i wymiotom oraz zapobiega dolegliwościom choroby lokomocyjnej, morskiej, oraz po narkozie. 

Rdest ptasi - stosuje się w przewlekłych schorzeniach dróg moczowych, a zwłaszcza przy skłonności do tworzenia się kamieni. Stosuje się go również w leczeniu i profilaktyce miażdżycy, reumatyzmu oraz niewydolności wątroby i stanach zapalnych przewodu pokarmowego. Zewnętrznie preparaty z ziela rdestu ptasiego stosowane są do leczenia trądziku, zapalenia jamy ustnej i gardła oraz stanów zapalnych narządów płciowych. Ziele rdestu ptasiego jest składnikiem niektórych mieszanek ziołowych przeznaczonych do leczenia wątroby, płuc, chorób kobiecych i reumatycznych.

Rogate ślimaki - muszla kulistawa, średnia ok. 45 cm, biaława, żółtawa, lub ciemna, z ciemniejszymi pasami; roślinożerny, cechują się asymetryczną budową ciała, dzielącego się na: głowę, wyraźnie wyodrębnioną, na której znajduje się jedna lub dwie pary czułków oraz para oczu i otwór gębowy od strony brzusznej, nogę o płaskiej podeszwie. Muszla pojedyncza, zazwyczaj spiralnie skręcona w prawo, zredukowana. Powierzchnia ciała ślimaków pokryta jest nabłonkiem migawkowym zawierającym gruczoły śluzowe.

Ropa Czyrakobulwy - roślina lecznicza, przypominająca bezskorupowego ślimaka wyrastającego z ziemi i pokrytego żółtymi bąblami pełnymi cuchnącej ropy skutecznej w zwalczaniu trądziku. Do wzrostu jest jej potrzebna czarna, wilgotna ziemia i ciepłe pomieszczenie. Zrywa się ją po ok. 6 tygodniach od zasadzenia.

Rozdymka - gatunek ryb, które potrafią "nadmuchać" swoje ciało w akcie obrony, by wydać się drapieżnikowi większe. Ich skóra jest zapełniona niewielkimi kolcami, które jeżą się wtedy i dodatkowo utrudniają konsumpcję rozdymki. Jest to składnik, który potrafi doprowadzić do pęcznienia eliksiru - można tym samym powiększyć zawartość kociołka bez rozwadniania jej i zmniejszania siły wywaru.

Róg garboroga - zmielony na proszek jest cennym składnikiem eliksirów. Jest również bardzo trudny w zdobyciu, bo garborogi są niezwykle agresywne, a ich skóra gruba i twarda jak smocza. Ma on działanie detoksykacyjne i oczyszczające.

Róża - kolczasty krzew z rodziny różowatych. Jej owoce wykorzystuje się głównie do uzyskania olejków aromatycznych, a wywar z kwiatu i płatków wpływa korzystnie na układ odpornościowy, łagodzi oparzenia (nawet te magiczne). Ma również właściwości zmiękczające, więc jako składnik eliksirów zmieniających pomaga w obaleniu obrony człowieka czy przedmiotu przed zmianą.

Rut pospolity - bardzo pospolity chwast, rosnący w Europie, Ameryce i Azji Mniejszej. Nadaje eliksirom korzennego zapachu i minimalnie powiększa ich moc.

Serce Krokodyla - krokodyle, gady z rzędu obejmującego 3 rodziny: aligatory, gawiale oraz krokodyle właściwe. Są jedynymi żyjącymi współcześnie przedstawicielami gadów naczelnych, zaliczanymi do rzędu Eusuchia. Znanych jest 22 współcześnie żyjących gatunków krokodyli, tworzących ok. 38 lokalnych podgatunków. Są odporne na magie ognia i magie mentalną.

Skarabeusze - skarabeusz, święty żuk egipski czczony pod imieniem Chepri, bóg wschodzącego słońca i symbol zmartwychwstania. Był też znakiem słowa "stawać się" oraz "być" w piśmie hieroglificznym. Od okresu tynickiego (3100-2686 p.n.e.) Skarabeusze noszono jako amulety (wykonane z fajansu, szkła, gliny i metali). Obdarowywano też nimi zmarłych (symbol życia w zaświatach).

Składnik standardowy - mieszanka magicznych ziół i przypraw używana przy sporządzaniu większości eliksirów.

Skorupa żółwia - twarda, często ciemnozielona, podchodząca pod kolor brązowy, służy za pancerz. Wykorzystywana w eliksirach ochronnych a także leczniczych, wspomagających przedłużanie procesów życiowych.

Skórka boomslanga - skórka wodnego węża, wykorzystywana w wielu eliksirach, szczególnie przy tworzeniu Eliksiru Wielosokowego.

Skrzydła elfów - same elfy posiadają raczej słabą moc magiczną, wystarczającą im, by chronić się przed drapieżnikami, ale ich skrzydła nadają eliksirom piękne, jasne kolory. Usunięcie skrzydeł elfowi nie jest dla niego bolesne ani śmiertelne, ale może go zirytować.

Sok z Boom Berry - sok z magicznego owocu o właściwościach naprawiających, wykorzystywany przy eliksirach, które rekonstruują przedmioty albo przy eliksirach leczniczych.

Sok z Moondew - sok z rośliny rosnącej w Irlandii oraz Szkocji. Lepki sok pobierany z liści każdego poranka jest dobrym antidotum i bezpośrednio zjedzony sprawia, że ciało staje się lżejsze i może przyczynić się do lewitacji. 

Sok z chorbotka - sok z magicznego stworzenia wyglądem przypominającego dużego, mięsistego grzyba. Ma zastosowanie łagodzące i przeciwbólowe, jest więc wykorzystywany przy sporządzaniu eliksirów leczniczych.

Sproszkowany róg dwurożca - pochodzi od niebezpiecznego stworzenia, dwurożca, który zrzuca go raz do roku. Jest niezbędnym składnikiem eliksirów mających zmieniać wygląd.

Suszone figi - owoc figowca pospolitego był znany i ceniony za właściwości lecznicze w starożytnych społeczeństwach basenu Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Obecnie uprawia się wiele gatunków drzewa figowego o owocach w kolorach, zielonym, żółtym lub fioletowym. Świeże, w pełni dojrzałe owoce są bardzo smaczne, chociaż przeważnie są one przetwarzane a zwłaszcza suszone.

Suszone pająki - stawonogi z rzędu zaliczanego do gromady pajęczaków. Posiadają wyraźnie wyodrębniony głowo tułów i odwłok, połączone ze sobą pierwszym segmentem odwłoka, tzw. łącznikiem. Wszystkie pająki posiadają jad wydzielany przez gruczoł jadowy umieszczony w głowo tułowiu. Ujście gruczołu jadowego mieści się w pazurkach stanowiących zakończenie szczękoczułków.

Szalej jadowity -  inaczej: bzducha wodna, cykuta, cykuta jadowita, pietruszyca wodna, szaleniec, szaleń, wsza wodna. Gatunek silnie trującej rośliny. Zjedzona bezpośrednio silnie truje organizm, powodując ślinotok, pieczenie w jamie uatnej, mdłości, wymioty, rozszerzenie źrenic, drgawki, utratę świadomości i trudności w oddychaniu. Może nawet zabić w skutek porażenia ośrodka oddechowego. Jako składnik eliksirów, odpowiednio dawkowany, sprawia, że mikstura jest odpowiednia do spożycia dla zwierząt, ale źle użyty mocno wzmacnia siłę trucizn i przyspiesza ich działanie.

Ślaz - rodzaj z rodziny ślazowatych , liczący 30 gatunków z obszarów umiarkowanych półkuli północnej, w Polsce występuje kilka gatunków, przeważnie roślin ruderalnych. Ze względu na znaczne ilości śluzów w zielu, ślazy są cennymi roślinami leczniczymi (m.in. działają wykrztuśnie).

Śledziona szczura - wykorzystywana najczęściej do wzmocnienia działania eliksiru, usuwająca szkodliwe substancje z niektórych roślin.

Śluz gumochłona - oba końce gumochłona wyglądają identycznie i wydobywa się z nich śluz, który się czasami wykorzystuje do zagęszczania eliksirów. Najchętniej je sałatę, ale może się żywić praktycznie każdą rośliną. Wielu czarodziejów ma je, jako roślinki doniczkowe czy zwierzątka domowe.

Śluz z żądła żądlibąka - śluz z żądła niezwykle szybkiego australijskiego owada. Użądlenie wywołuje najpierw zawroty głowy, a później krótkotrwałą lewitację. Zbyt duża ilość użądleń może sprawić, że ofiara będzie unosić się w powietrzu przez kilka dni, a po przedawkowaniu efekt ten może utrzymać się już na stałe. 

Tojad Żółty - rodzaj z rodziny jaskrowatych ok. 300 gatunków roślin zielnych występujących na półkuli północnej. Kwiaty o bardzo charakterystycznej budowie, grzbiecistce, górna działka okwiatu wykształcona w postaci hełmu, wewnątrz którego znajdują się miodniki. Kwiaty barwne, niekiedy bardzo efektowne, zebrane w gęste kwiatostany, niektóre gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne. Tojady zawierają silnie trujący alkaloid, akonitynę, stosowany w lecznictwie. Uzyskiwana z Tojadu akonityna i wyciągi z korzenia zastosowane na skórę i śluzówki wywołują mrowienie i pieczenie a ostatecznie znieczulenie. Podane doustnie w bardzo niskich dawkach działają Przeciwgorączkowo, zwalniają akcję serca. Preparaty z bulw stosowane są jako leki w chorobach przeziębieniowych przebiegających z gorączką, jako lek o działaniu immunomodulującym (normalizujący zaburzoną funkcję układu immunologicznego), w preparatach homeopatycznych. Nalewki z bulw i akonityna używane są zewnętrznie jako leki przeciwbólowe w neuralgiach.

Tymianek - łagodzi infekcje wewnątrz organizmu oraz dolegliwości jelitowe i wątrobowe. Łagodzi bóle zarówno już istniejące jak i te, które dopiero mają się pojawić, ale na krótki czas w przód. Wyciąg z tymianku leczy łupież i choroby skóry oraz uczulenia, odparzenia i zimna.

Waleriana - inaczej kozłek lekarski. Pomaga w rozluźnieniu i przy trudnościach z zasypianiem.

Werbena - rodzaj z rodziny werbenowatych , ok. 230 gatunków roślin zielnych lub pół krzewów, pochodzących głównie z obszarów tropikalnych i subtropikalnych Ameryki Południowej. Dzięki pięknym, barwnym kwiatom kilka gatunków uprawianych jest jako rośliny ozdobne. Najczęściej spotykana jest werbena żyłkowana z południowej Brazylii i Argentyny, o baldaszkowatych, różnobarwnych kwiatostanach, stosowana jako roślina rabatowa, oraz werbena ogrodowa, używana w lecznictwie.

Woda - H2O, tlenek wodoru, bezbarwna ciecz, pozbawiona zapachu i smaku. Temperatura topnienia 0°C , temperatura wrzenia 100°C.

Woda miodowa - roztwór miodu rozpuszczonego w wodzie, o charakterystycznym żółtym kolorze. Jest bardzo dobrym antidotum na słabsze trucizny, a w silniejszym stężeniu działa leczniczo oraz potrafi przywrócić mowę po zaklęciu albo eliksirze.

Wybuchające muchomory - grzyby przypominające mugolskie muchomory sromotnikowe rosnące na całym świecie, prócz obszarów, na których występuje temperatura powyżej -50 stopni. Są niesamowicie odporne na temperatury i pogodę, ale łatwo się niszczą jeśli równomiernie i w tym samym momencie przyciśnie się ich kapelusz z każdej strony do ziemi. Wtedy muchomor eksploduje, jego kapelusz z potężną siłą wylatuje w powietrze (najczęściej wraz z ofiarą, która go przydepnęła) rozpylając naokoło gryzący i śmierdzący pył. Muchomory ścięte przed wybuchem służą dodawane do eliksirów za składnik, który potrafi pokryć ciało pijącego niewidzialną barierą ochronną, która będzie go ratować przed niszczącym działaniem żywiołów.

Żabi skrzek - otoczone galaretowatą masą jaja żab składane w wodzie. Służy też do zagęszczania eliksirów.

Żółć pancernika - pomimo nazwy ma kolor jasno-zielony. Służy ona w eliksirach do eliminowania negatywnych cech innych składników, tak by współgrały ze sobą.

______________________________
Źródła:
- podrecznikelkow.bloog.pl
- radosna improwizacja