CAFÉ CA.CA.

Środa! Piękny dzień! Muzyka dwadzieścia cztery godziny na dobę i kawiarnia otwarta przez cały ten czas! No czyż to nie było piękne? Było - przynajmniej dla Jerka. Ale dla niego każdy jeden dzień wypełniony po brzegi muzyką był piękny. A jeśli jeszcze gościły w nim słodkie babeczki i kawowe nuty w kubku - tym bardziej nie było na co narzekać. Wręcz przeciwnie. A oni w kawiarni przecież wszystko to mieli w idealnych proporcjach.
- Wpadnijcie do nas ponownie! - rzucił w stronę drzwi, widząc jak para czarodziejów, to jest Tall i Zane, opuszczają lokal. Pomachał im nawet, szczerząc się szczęśliwie co najmniej tak, jakby wpadła do nich królowa angielska albo może jakiś Minister Magii. Każdego w Cafe Ca.Ca. traktował na sto procent, inaczej być nie mogło - wiadomo, reputacja, oceny, gwiazdki i te sprawy. Na chwilę wrócił do obsługiwania klientów, a kiedy i to miał chwilowo z głowy, wstawił sobie wodę do czajnika, aby samemu móc napić się Earl Greya.
Bo przecież to wcale nie było po to, by zatuszować fakt, że wcześniej opchnął komuś dwie mocne filiżanki na lewo, korzystając z faktu, że jego siostra odsypiała wcześniejszą zmianę i nie mogła go przyłapać. Nie może mu zabronić mieć prywatnej herbaty, nie? A lepiej tak, niż żeby miał odpisywać na boku każdą wypitą filiżankę tego, co mieli na stanie. W każdym razie tak to sobie tłumaczył. Z drugiej strony czasem podjadał herbatniki, o czym jego siostra i tak musiała wiedzieć, więc...
Ale skoro mowa o herbacie, to ta wreszcie była gotowa, a on mógł chwilkę odsapnąć, zmieniając tylko odrobinę muzykę, bo jego dusza uderzyła w nieco inne tony i potrzebowała drobnego rozbudzenia. Dochodziła już godzina, kiedy to Mia miała go zmienić, a on mógłby udać się na chwilę drzemki i na przygotowanie na wieczór w kawiarni, który zawsze był bardziej żywy. Uniósł rękę, by pomachać kolejnym wychodzącym klientom. Dziewczyny zaśmiały się na jego gest, odmachały i wyszły. Jerk upił swojej herbaty, nogą wystukując rytm do muzyki.

[zt dla Tall i Zane'a - wypad z baru :v]

Zrelaksowany i nie spodziewający się żadnego zagrożenia Jerk stał sobie wygodnie oparty o bok baru i ze swojego ulubionego kubeczka popijał, łyk za łykiem, swoją ukochaną, cudowną, aromatyczną najlepszą na świecie herbatę. Dlaczego nie trafiała ona w gusta jego siostry - nie miał pojęcia i zrozumieć nie potrafił. A gdyby tylko było inaczej, to wszystko byłoby o tyle łatwiejsze!
Swoją drogą chłopak nie prezentował się tak zniewalająco jak jego siostra - proste szaro-niebieskie jeansy z przetarciami, lekka bluzka w kolorze karmelu z długim, podwiniętymi teraz rękawami i, oczywiście, jego cudnie złotawe trampki, chociaż te dla klientów były ukryte za kontuarem. No i ciemnobrązowy fartuch, bo przecież był w pracy. Nie zapowiada się źle? I pewnie nie byłoby, gdyby nie fakt, że szczotki to jego włosy tego dnia nie widziały. Albo może po prostu w czasie pracy tyle razy się rozczochrał, że teraz jasne włosy zamiast pięknego ułożenia prezentowały sobą raczej ptasie gniazdo. Pan Haab nie wyrażał w tej materii nawet najdrobniejszego przejęcia faktem, że może nie wypada.
- Mia'more! - powitał siostrę szerokim, szczerym uśmiechem. Wyraźnie zadowolony z siebie dał jej ucałować swój policzek, zupełnie się przy tym nie przejmując jej gorzkimi słowami, które były wycelowane w zranienie jego earl greyowej duszy. - Aleś ty dziś czarująca! - Pozwolił sobie na magiczny żarcik, bo może potem nie będzie już miał ku temu okazji. Kto wie co siostra zdecyduje się mu zrobić? No ale! Trzymajmy się teraźniejszości. Jerk mrugnął zaczepno-obronnie do Mii i postanowił na raz dopić resztę swojej herbaty żeby już się tak nie denerwowała, bo przecież złość piękności szkodzi. I chociaż ona akurat miała czym szastać, to przecież musiała to rozłożyć na całe dziesięciolecia posiadania takiego wspaniałego brata!
- Hmmm... - zamyślił się głośno i przeciągle. Zamiast obcinania pensji dostałby nadgodziny. Nadgodziny były płatne. I miałby więcej czasu w kawiarni, czyli mógłby: a) bardziej cieszyć się muzyką i b) sprzedawać więcej earl greya spod lady pod nieobecność siostry. Czysty profit, co nie? Co nie? No chyba tak? Na jego twarzy niemalże odmalowywał się cały ten proces myślowy ostatecznie zakończony pełnym zadowolenia uśmiechem. To zdecydowanie nie było to, na co mogła liczyć Mia.
- No już, już... - zaczął ugodowo, sięgając ręką tak, by lekko pogłaskać siostrę po plecach. - Przecież dobrze wiesz, że coś pić w pracy muszę... - ciągnął dalej, układając na krótką chwilę usta w dzióbek. Cmoknął w powietrzu i zaśmiał się krótko, rozbawiony własnymi myślami. - No chyba że lepiej, żebym pił to, co jest na stanie? Ale wtedy pewnie i tak prędzej czy później zapomnę czegoś spisać. - Odruchowo sięgnął do swojego blond gniazda i raz jeszcze je rozczochrał.

Gdyby zląkł się jej spojrzenia, nie byłby sobą - więc się nie zląkł. Bardziej go to rozbawiło, niż przestraszyło, ale taki to właśnie śmiały był Jerk. Zresztą, gdyby siostra chciała go zabić za to cudowne określenie, to zrobiłaby to już dawno, dawno temu, toteż fakt, że wciąż chodził żywy, mówił sam za siebie. Dlatego po prostu dalej się do niej szczerzył, zadowolony dodatkowo z faktu, że jego żarcik nie tylko nie przyprawił jej o grymas, ale wręcz najwyraźniej połechtał siostrzane ego w należyty sposób. No to czego miałby się obawiać, skoro jego urok osobisty tak świetnie sobie radził? Przecież nie jej gróźb, które - jak już ustalił w myślach - mogły mu być na rękę. Zaśmiał się na te jej uskoki i machanie mu palcem przed nosem.
- Ale jak to mam nic nie pić? - zapytał, przyglądając jej się z jawnym rozbawieniem. - Nie chcesz chyba żebym się tu odwodnił? Co pomyślą sobie klienci jeśli padnę nagle spragniony na podłogę? - Oczywiście, że nie mógł tak po prostu tego odpuścić, nawet jeśli widać było, że do powagi mu daleko. Raz jeszcze cmoknął powietrze w stronę siostry, drocząc się z nią okrutnie i przyjął na siebie straszliwy cios jej mocarnego biodra zaczepności. Zaśmiał się przy tym pod nosem, chociaż na ciche słowa o herbatnikach z jego ust wydobyło się krótkie "ojoj".
- Ach, Mia'more, ale ja testament spisałem już dawno, na wypadek jakbyś kiedyś faktycznie ze mną nie wytrzymała - parsknął rozbawieniem, starając się tym tematem zatuszować kwestię podjadanych ciastek. Przecież i tak za bardzo go kochała, żeby mu tego zabronić, co nie? No raczej. Inaczej faktycznie dawno by już z nim nie wytrzymała i pozbyła się niewygodnego wspólnika.
Otworzył na chwilę usta, jakby chcąc powrócić do tematu herbaty, ale momentalnie zdał sobie sprawę z tego, że to nie jest najlepszy pomysł i najłatwiej będzie po prostu przemilczeć tę kwestię w tej chwili. Zwłaszcza że środy były wyczerpujące, a on nie chciał jednak skończyć za ladą od teraz aż do północy. A był więcej niż pewien, że siostra byłaby zdolna wpakować go w taką sytuację. Dlatego też zamknął dziób i jedynie ułożył usta w podkówkę, sięgając przy tym ręką do włosów i czochrając je jeszcze tylko bardziej. Celowo czy nie - wyszło mu genialnie.