Kopa siana

The member 'Daisabella Grablething' has done the following action : Rzut kostką

---

'k100' : 99

Nudy. NUUUUUDYYYY.
Nathan włóczył się po kampusie w poszukiwaniu zajęcia. Rok akademicki się jeszcze na dobre nie rozkręcił, więc nie zawsze było co robić. Pierwszaki jeszcze nie były w temacie, więc wszędzie panowało zamieszanie, ale nie takie, jakiego chciałby White.
Meh. Wszyscy zajęci albo nie da się ich znaleźć.
Westchnął ciężko i poprawił pogniecioną koszulę, jakby to miało jakoś pomóc. Niestety, ale zaśnięcie po raz kolejny w jeansach i koszuli, w jakiej zamierzało się wyjść następnego dnia, nie było najlepszym pomysłem... co nie zmieniało faktu, że notorycznie to robił.
Nawet nie zauważył, kiedy zawędrował na wydział biomagiczny. Dopiero docierając w okolice zagród zdał sobie sprawę, gdzie on tak właściwie jest. A później się dziwić, że na początku swojej edukacji tutaj tak często się gubił. No ale w końcu witaj przygodo! Nie było tego złego, co by na dobre nie wyszło. Zwłaszcza, że przez swoje gapiostwo znalazł właśnie Dais.
- Meh. Nie ma co robić - burknął pod nosem i padł na kopę siana. Na szczęście wylądował w nieco innym miejscu niż dziewczyna, bo mogłoby się to dla niej mało przyjemnie skończyć. Może i jakoś specjalnie ciężki nie był, ale prawa fizyki i takie tam.

Nathan nie był osobą, której zawsze wszystko kojarzyło się tylko z jednym, więc dostrzegłszy kogoś w stogu siana, jego pierwszym skojarzeniem byłaby właśnie drzemka na wysuszonej trawie, a nie jakieś zbereźne czynności, jakich mogłaby się tutaj dopuścić parka studentów. O jego biedny niewinny umysł... Dobra, weźmy już nie przesadzajmy, Nate wcale taki niewinny nie był i sam miał czasem niestosowne skojarzenia,  ale jego mózg i tak działał na innych zasadach niż większości. Dobra, koniec o funkcjonowaniu jego umysłu, ponieważ to temat rzeka. Jeśli zaczniemy, to przed wieczorem najpewniej nie skończymy, a ktoś tu właśnie ośmielił się chłopaka zaatakować.
- Heej! - krzyknął, kiedy dziewczę bez ostrzeżenia na niego wskoczyło i zaczęło bez skrępowania łaskotać. Toż to gwałt w biały dzień! Tak, gwałt, gdyż łaskotki są gwałtem, przy którym niestety trzeba się śmiać.
- Nie. Ej! Złaź! - Próbował ją zrzucić, ale przez ciągłe próby jednoczesnego zasłaniania się, wcale mu to tak dobrze nie wychodziło.
I weź tu człowieku komuś zaufaj. Ja grzecznie do niej przychodzę, a ta mnie atakuje!
W takich momentach strasznie żałował, że Matka Natura pokarała go taką wrażliwością na łaskotki. Chociaż tyle, że dziewczyna nie była w stanie dosięgnąć wszystkich miejsc, bo jako tak się zasłaniał.
- O... nie... moja... panno - wydukał między próbami osłonięcia się i atakami śmiechu. Wyczekał tylko na odpowiedni moment i postanowił odwdzięczyć się koleżance tym samym. Najlepszą obroną jest atak, czyż nie?

Oj tam, oj tam. Nate wcale nie był aż takim ziółkiem, jak mu co poniektórzy zarzucali. Jasne, ładował się w tarapaty. Jasne, raz prawie wysadził salę do eliksirów, ale postawmy tu nacisk na PRAWIE. Tak samo PRAWIE podpalił jeden z dywanów... dobra, to nie było prawie, bo faktycznie to zrobił, ALE nie było aż tak wielkich zniszczeń. Tylko woźny się paskudnie pieklił, a Krukoni stracili jakieś 20 punktów. Ach te stare czasy... Jak to dobrze, że idąc na uczelnię nie musiał wcale dorastać, a zamiast tego po prostu psuł krew innym profesorom.
- HA HA! - zaśmiał się tryumfalnie, gdy udało mu się wreszcie przejąć prowadzenie i mógł dzięki temu nie tylko odegrać się na agresorze, ale również nabrać wreszcie normalnie powietrza, bo przez ten ciągły śmiech zaczynał się już po prostu dusić. Niby to nie było wcale takie groźne, ale z pewnością nie należało do najprzyjemniejszych doznań na świecie.
- Oooo doprawdy? Sama nie chciała okazać litości, a teraz o nią błaga! - Uśmiechnął się złowieszczo i łaskotał dziewczynę jeszcze przez chwilę, ale w końcu jej odpuścił i usiadł kawałek dalej tak, dla bezpieczeństwa. Wolał nie ryzykować kolejnym atakiem.
- Jak to dobrze, że mi nie znormalniałaś przez te wakacje. - Zaśmiał się wesoło, a później cisnął w stronę jej twarzy trochę siana.
- Co porabiałaś? - Niby klasyczne, a nawet nudne pytanie, ale streszczenie tych trzech miesięcy faktycznie chciał od niej usłyszeć. To była przecież Dais, musiała coś odwalić przez ten czas. Pytanie tylko, czy na taką skalę aby warto było o tym wspominać.

Tak, był to piękny dzień, gdy Nate podpalił dywan. Ten dym, wrzaski, płacz... Nie no przesada, ledwie się tliło i w sumie dzień później nawet nie było śladu. A Dais jest niemal pewna, że nie naprawili wciąż jakichś zniszczeń, gdy PRZYPADKIEM spłoszyła wszystkie hipogryfy na OPCM, gdy upuściła łajnobombe podczas zajęć. Ten zakład z godziny wcześniej nie miał tu nic do rzeczy.
I tak oficjalnie możemy uznać, że White pokonał słodką, niewinną, bezbronną istotkę w bardzo nieuczciwej walce na łaskotki w stogu siana. Byleby dał jej oddychać, w przyszłości się powinna odegrać.
- Mam... cycki... wolno mi - wysapała argument nie do przebicia, gdy już White się wystarczająco odegrał i pozwolił dziewczynie złapać oddech, którego tak bardzo teraz potrzebowała. Co ciekawe odsunął się, jakby oczekując, że zaraz znów go zaatakuje. Nie no nie zrobi tego, przecież się przyjaźnią, a ona nie lubi ponosić porażek, częściej niż absolutnie musi. No i oczywiście mogłaby mu posłać Rictusempre lub powkładać w skarpetki liście Trzepotki, by w przyszłości móc uznać, że to ona wygrała zapasy na łaskotki. Ale to nie ten dzień, więc 1:0 dla ciebie White. Na razie...
- Dziękuje, wyjątkowo się starałam. Znaczy jak na razie mam rekord i nie wypuściłam żadnych opętanych drzew ze szklarni, ale sądze że to nie potrwa na tyle długo by się było czym martwić - odparła z uśmiechem. Oczywiste jednak dla wszystkich powinno być, że w tym miesiącu jakaś ewakuacja budynku z jej powodu powinna być.
Pytanie o to co porabiała, sprawiło że dziewczyna zrobiła bardzo znudzoną minę i wywróciła oczami.
- Starałam dostać się na wyjazd do Brazylii, ale odrzucili moje podanie o prowadzenie badań naukowych, zasadziłam... sama nie wiem co w sumie, ale to zjadło wszystkie warzywa mojej macochy w ogródku i odleciało, leniłam się na wyjeździe rodzinnym do Grecji. I wiesz co? Mugolska macocha potrafi zniszczyć każdy dobrze zapowiadający się wakacyjny romans z trytonami. A tylko dwa znały angielski i jeden coś tam kojarzył po szkocku. Ugh... A ty co porabiałeś? Następne wakacje wyjedziemy gdzieś koniecznie razem...

Wyglądało na to, że po tej nierównej walce oboje będą musieli chwilę odpocząć, więc taka gadka szmatka dla zabicia czasu mogła nie być takim złym pomysłem. Zwłaszcza, że zapewne nie potrwa dłużej, niż będzie tego wymagał powrót do pełni sił, gdyż urządziliby tu zapewne zawody, które z nich pierwsze się zanudzi.
Uśmiechnął się jednym kącikiem ust i pokazał jej kciuka w górę.
- Zawsze coś. Trzeba dać pierwszoroczniakom kilka dni na zaaklimatyzowanie się, to mniejsze szanse, że od razu stąd zwieją. - Zaśmiał się głośno na wspomnienie spanikowanego Remiego, kiedy obudził się z Nathanem w jego pokoju. Ludzie jego pokroju zdecydowanie potrzebowali nieco wolniejszego wprowadzenia do studenckiego życia, niż ucieczka przed żarłoczną rośliną lub koniecznością wizyty w szpitalu z powodu uciekającej głowy. Tak, był raz przypadek, że czyjaś  głowa odczepiła się od ciała i zaczęła uciekać. Lepiej nie dociekajcie. To nie był udany eksperyment... ale zaklęcie naprawdę ciekawe w skutkach.
Wzruszył ramionami.
- Nic ciekawszego, niż to, co zapewne spotka mnie na uczelni w tym roku. - Zachichotał.
- Pracowałem nad udoskonaleniem mechanizmu. - Chwycił łańcuszek, na jakim wisiał jego zegarek i podniósł go dla zaprezentowania.
- Odwiedziłem kumpla w Australii... Nie, nie tak. Moim kumplem stał się, jak już byłem w  Australii. - Zmarszczył brwi, starając sobie to wszystko przypomnieć. W tym momencie widocznie się ożywił, a jego ręce poszły w ruch. Zawsze w takich chwilach strasznie dużo gestykulował.
- Najpierw byłem z bratem w księgarni, gdzie uznaliśmy, że nie ma nic ciekawego i poszliśmy do baru... nie... to nudna część. Idźmy dalej. Spotkaliśmy tam takiego kolesia, który chciał nam sprzedać jakiś proszek. Ehh, kij go wie, co to było. To znaczy, wiedziałem, co to było i co to za gość, ale mniejsza. Teraz nie  pamiętam nazwy, ale to nie istotne. - Tak, Nate też zdecydowanie nie zdołał znormalnieć przez ten czas.
- W każdym razie, piliśmy później z kumplami, z których jeden opowiadał, jak był parę lat temu u wuja i bawił się z kangurami. Reszty rozmowy nie pamiętam. Nie była zbyt ciekawa. - Skrzywił się.
- W każdym razie, następnego dnia obudziłem się na jakiejś farmie kangurów, czy co to tam było, ale tego kumpla przy mnie nie było. Kurna~ ile ja tam komplikacji miałem zanim nie wróciłem. Ten idiota mnie ze sobą teleportował i później zwiał. - Niby Nathan teraz na niego klął, ale widać było, jak strasznie się z tego śmieje.
- Ooooj, to dłuuuga historia. - Zaśmiał się ostatni raz i wreszcie się uspokoił.
Rozeszli się po dłuższej rozmowie.


z/t x2

---

Daisabella: dodano 2 PD
Nathan: dodano 2 PD