Historia Międzynarodowego Uniwersytetu Magii i Czarodziejstwa "Veneficium"

1617 r. - Ukończono budowę gmachu biblioteki, która stanęła przy maleńkim miasteczku Zasiedmiogórogród. Biblioteka wzbogaciła się o niewielki zbiór ksiąg i zaczęto prowadzić w niej pierwsze wykłady dla garstki chętnych czarodziejów. Na samym początku byli to sami dorośli, niektórzy nawet w podeszłym wieku, którzy chcieli poszerzyć swoją wiedzę oraz podzielić się własną z innymi - każdy student był jednocześnie wykładowcą, z tym, że specjalizującym się w innej dziedzinie.

1651 r. - Sporo ludzi zaczęło przybywać do miasteczka, by zacząć się dokształcać. Co za tym idzie Zasiedmiogórogród wciąż się rozbudowywał, by pomieścić przyjezdnych i wyjść naprzeciw ich potrzebom. Przyjemną sielankę przerwał jednak fakt, że coraz liczniejsze zaginięcia czarodziejów zwróciły uwagę mieszkańców w stronę tajemniczego jeziora. Dzięki wnikliwej obserwacji dość szybko okazało się, że miejscowe bagna zamieszkuje pokaźne stado kelpie.

1659 r. - Do miasta przyjechał sławny czarodziej, łowca magicznych stworzeń - Archiebald Gamp. Zebrał on garść chętnych czarodziejów z miasteczka i okolic oraz niewielką grupę przyjaciół, którą skompletował podczas swojej podróży do Islandii i podjął się zadania wybicia, albo chociaż oswojenia, wszystkich kelpie, które nie pozwalają mieszkańcom spokojnie żyć. Eksterminacja zajęła wszystkim uczestnikom nieco ponad rok. Dwoje z siedmioosobowej grupy poniosło śmierć, ale ostatecznie w jeziorze pozostała tylko jedna, jedyna kelpie, którą Gamp pozostawił tam na pamiątkę.

1660 r. - Podczas walk z kelpie populacja mieszkańców miasta podwoiła się, a część łowców nawet po skończonym polowaniu zdecydowała się pozostać w Zasiedmiogórogrodzie. Chcieli się oni również udzielać w życiu maleńkiej, kameralnej uczelni i zostali członkami pierwszego uczelnianego Senatu, którego założycielem stał się sam Archiebald Gamp. W tym roku instytucji, oficjalnie stającej się uczelnią, nadano nazwę: "Veneficium" i doszło do pierwszego podziału wydziałów. Powstały: Wydział Historii Magii, Wydział Nowatorskich Pomysłów i Wydział Radzenia sobie z Czarną Magią. Aby zwiększyć liczbę sal, w których można było prowadzić ćwiczenia praktyczne i wykłady, zdecydowano się wybudować dwa dodatkowe budynki (dzisiejszy budynek A oraz budynek S).

1712 r. - Zaczęto przyjmować coraz więcej ludzi w charakterze wykładowców i w mieście coraz liczniej pojawiali się zainteresowani nauką młodsi czarodzieje. Zbudowano trzy nowe budynki (dzisiejszy budynek H, C i BB) oraz pierwszy akademik "Camarille" - nie tylko dlatego, by zapewnić chętnym studentom nocleg, ale i dlatego, iż zapowiedziano, że w przyszłym roku wybrano to miejsce na kolejny Międzynarodowy Turniej Quidditcha i już niedługo te okolice Islandii zapełnią się kibicami z całego świata.

1713 r. - Tego roku odbył się w Islandii Międzynarodowy Turniej Quidditcha, który dla terenów uczelni i miasta, był powodem do awantur, bijatyk i burd. Tysiące czarodziejów porozkładało namioty naokoło miast i biblioteki a reszta znalazła nocleg w budynkach uczelni. Na ten czas zbudowany, magicznie powiększony, stadion mieścił setki tysięcy kibiców i zawody trwały ostatecznie trzy dni, nim szukający wygranej drużyny nie złapał znicza. Bawiących się wyganiano znacznie dłużej.

1735 r. - Gmach biblioteki zaczął gromadzić coraz cenniejsze księgozbiory, tak cenne, że w ich obecności wstrzymano prowadzenie wykładów i zbudowano kolejny budynek, który miał zastąpić wykorzystywane dotychczas sale działu otwartego i zamkniętego biblioteki (dzisiejszy budynek D) oraz szpital. Dodatkowo sprowadzono magiczne stworzenia i pobudowano im zagrody oraz stajnie w znacznym oddaleniu od ogromnego budynku i bliżej jeziora, z którego czerpano wodę. To był czas, w którym po raz kolejny doszło do wypadku, w którym młody student poniósł śmierć podczas oglądania jednej z najmocniejszych burzy stulecia na żelaznych Schodach do Nieba, znajdujących się już w tamtym czasie na terenie kampusu. Od tamtej chwili spisano restrykcyjny regulamin zarówno dla uczelni, jak i dla biblioteki oraz zbudowano drugi, bliźniaczy akademik, by pomieścić uczniów - "Sabbat". 

1738 r. - Doszło do kolejnego podziału wydziałów na: Wydział Sztuk Magii Zootechnicznych, Wydział Sztuk Pojedynkowych, Wydział Sztuk Medyczno-Zielarskich, Wydział Sztuk Alchemicznych oraz Wydział Sztuk Pięknych. Był to czas w którym, zarejestrowano największą ilość wydziałów w historii. Uczelnia uzyskała zgodę na możliwość umieszczenia na swoim terenie niewielkiej ilości małych smoków i wraz z nimi pozyskała specjalistów w dziedzinie oswajania i radzenia sobie z magicznymi stworzeniami. Był to jednocześnie największy boom na uczelnie i nowe wynalazki magiczne. Tego samego roku doszło do wybuchu jednego z budynków (teraźniejszego budynku D), wchodzącego w skład Wydziału Sztuk Alchemicznych. Były to absolutnie największe zniszczenia w dziejach uczelni. Eksplozja nastąpiła w nocy, więc zginął tylko pracujący tam założyciel uczelni Archiebald Gamp oraz laborant, ale poza nimi liczne rany odniosła dużo większa ilość osób. Zniszczenia rozrzuciły fragmenty budynku po niemal całym terenie kampusu, fala wybiła wszystkie okna na jednej ze ścian akademika Sabbat, a stojący najbliżej budynek BB został obrócony w ruinę.

1861 r. - Na przestrzeni lat zniszczony eksplozją budynek odbudowano i został on naprawdę porządnie magicznie wzmocniony, a na cześć założyciela uczelni wzniesiono jego wielki posąg niedaleko studenckich akademików. Budynek BB również odbudowano i dla bezpieczeństwa odsunięto go nieco dalej na bok. W tym samym roku jeden ze studentów podarował placówce swój projekt, który stał się jednym z nielicznych, zasługujących na ocenę Wybitną. Były to kamienne statuy magicznych stworzeń, które tworzyły w całości kompleks ochraniający miejsce, które otaczały. Pracownicy wraz z twórcą umieścili ogromne rzeźby naokoło kompleksu i od tego czasu Magiczny Uniwersytet uplasował się w pierwszej piątce najlepiej chronionych magicznie miejsc na świecie. Za namową studenta utworzono również najstarszy obecnie wydział: Wydział Magii Eksperymentalnej.

1969 r. - Kampus został wzbogacony w kompleks sportowy i uczelnia podzieliła się po raz ostatni od tamtego czasu na: Wydział Nauk Biomagicznych i Środowiskowych, Wydział Obrony Przed Czarną Magią i Transmutacji, Wydział Alchemii, Astronomii i Magii Użytkowej, podczas gdy do wciąż trwającego Wydziału Magii Eksperymentalnej dołączono Katedrę Magicznego Sportu. W tym samym czasie miała miejsce walka z Czarnoksiężnikiem Lordem Voldemortem, ale związane z nią prześladowania nie dotknęły ani uczelni, ani przyległego do niej miasta, ponieważ już wtedy trudno było ją dokładnie zlokalizować nie będąc jej pracownikiem, studentem albo okolicznym mieszkańcem.

1998 r. - Kiedy po zabiciu Czarnoksiężnika Voldemorta zapanował pokój, uczelnia przestała się zbroić i zaczęła na powrót pełnić rolę placówki edukacyjnej. Również na cześć poległego w Bitwie o Hogwart Albusa Dumbledorea, budynek, w którym miała miejsce największa katastrofa w historii uczelni, nazwano "Budynkiem D".
Główną bramę ozdobiła wybita w złocie dewiza: