NORMA

by **Veneficium** Nie Paź 16, 2016 9:44 pm

"Norma"
~~Od łacińskiej nazwy gwiazdozbioru Węgielnic, wprowadzonej przez astronoma Nicolasa Louisa de Lacailley'a.~~

Pokój zdaje się być w miarę przestronny z jednego, prostego powodu – nie jest zagracony. Po podłodze wyłożonej jasnym drewnem nie walają się żadne rzeczy, granatowe ściany nie są nadmiernie obwieszone podejrzanymi materiałami, zaś występującymi w największej liczbie dodatkami do wystroju są wiszące gdzieniegdzie świeczki i lampki. Cóż więcej...? Sufit zaczarowany jest tak, by imitował nocne niebo, gdy do pomieszczenia nie dostaje się już światło słoneczne, w trakcie dnia natomiast jest pokryty przypominającymi konstelacje malunkami (niestety czasami zdarza mu się nieco wariować, co spowodowane może być dziwnymi rytuałami czy też eksperymentami, odbywającymi się w pokoju obok...). Co do wyposażenia - w jednym rogu znajduje się dwuosobowe łóżko (zajmowane przez Nicolasa i jego nielegalnie trzymanego tam szopa), nad którym pysznią się świecące w ciemności gwiazdy oraz księżyc. W nogach tegoż łóżka spoczywa sporych rozmiarów kufer, potraktowany wcześniej zaklęciem zmniejszająco–zwiększającym, by móc pomieścić znacznie więcej, niż mogłoby się wydawać, po krótkim zerknięciu w jego kierunku. Obok mieści się już tylko malutki stolik nocny oraz, powieszona praktycznie pod samym sufitem, półka na książki. Dwa pozostałe, jednoosobowe już, łóżka znajdują się w innych rogach pokoju. Nad nimi zauważyć można podobne półki, obok nich kufry, niemniej znaczącą zmianą są dwa ciemne biurka, przy których stoją, wygodnie wyglądające, krzesła na kółkach (meble te nie zostały poświęcone bogom od dwuosobowych łóżek, gdyż najwyraźniej pozostali lokatorzy podjęli decyzję o potrzebie ich posiadania).

by **Nicolas Hudson** Pon Lut 13, 2017 1:53 pm

Młody chłopak siedział na łóżku, skończywszy już rozpakowywanie swoich bagaży. Pożegnał się przy okazji z woreczkiem pełnym orzechów włoskich, gdy na miejsce obok niego wskoczył szop, najwyraźniej niedostatecznie najedzony tym, co sam zdołał sobie znaleźć. Nicolas nijak nie zdziwił się tym faktem, wszak tak właśnie się poznali – kiedy małe stworzonko próbowało bezwstydnie ograbić go z jedzenia – zresztą ze skutkiem pozytywnym. Początkowo blondyn nie pragnął więc podejmowania opieki nad tym dziwnym, niemoralnym stworzeniem, lecz ostatecznie... Jakoś tak wyszło. Stąd też teraz w pokoju zamiast biurka znajdowało się podwójne łóżko, mające na celu wygodę jego rozbrykanego przyjaciela. Jakikolwiek stół do pracy tak czy siak nie był mu niezbędny do przeżycia – Nico nie miał zamiaru spędzać wiele czasu w tym pomieszczeniu, a naukę podejmowałby zapewne gdzieś na zewnątrz, natomiast w razie gorszych warunków atmosferycznych - w bibliotece bądź jakimś cichym zakątku, odnalezionym na terenie kampusu. W końcu posiadając współlokatorów, najprawdopodobniej nie miał co liczyć na szczególnie duże dawki spokoju czy prywatności – co prawda żadnego z nich jeszcze nie poznał, niemniej miał już doświadczenie po dzieleniu krukońskiego dormitorium, w którym zdawać by się mogło, iż był raczej gościem niż stałym bywalcem. Tam jednak wystrój nie dostosowywał się do mieszkańców, a właśnie ta cecha akademików uniwersytetu zafascynowała i niezwykle zadowoliła naszego wielbiciela nocnego nieba.
Ten niedorobiony filozof zastanawiał się już jedynie, kiedy pozna pozostałych lokatorów swego nowego azylu. Cóż, nie było powodu, by wpędzać się w jakiekolwiek troski na zapas, a Howard najwyraźniej podzielał jego zdanie, ni z tego, ni z owego potrącając go łapką. Świeżo upieczony student skierował swe spojrzenie na towarzysza i swego najwierniejszego kompana. Skinął głową w jego kierunku, a na ustach wykwitł mu niewielki - dla nieobeznanego przypominający bardziej skrzywienie - uśmiech. Młodzieniec uniósł się powoli, a po spoglądnięciu na okno, ostatecznie zdecydował się na nieco bardziej standardowe wyjście – nadal odrobinę uchylone drzwi.
- Idziemy? - Pytanie skryte pod jednym prostym słowem, skierowanym do szopa. Zwierzak mógł wybrać samodzielne zwiedzanie kampusu i Nicolasowi w żadnym stopniu by to nie przeszkadzało. Toż to niewdzięczne stworzonko znikało nieraz na cały dzień - czy nawet na dłużej - niemniej zdawałoby się, iż nową przygodę, zwaną życiem uczelnianym, często nudnym i niechcianym, powinni rozpocząć razem. Przecież – po co komu ludzie, jak ma się szopa.

[z/t]

Dodano 1 PD

NORMA

NORMA

Re: NORMA